¹De spreuken van Salomo, den zoon van David, den koning van Israel,

¹Pregovori Salomona, sina Davidovega, kralja izraelskega:

²Om wijsheid en tucht te weten; om te verstaan redenen des verstands;

²da se spozna modrost in uk, da se umejo razumnosti besede,

³Om aan te nemen onderwijs van goed verstand, gerechtigheid, en recht, en billijkheden;

³da se sprejme pouk v modrem vedenju, v pravičnosti, pravi sodbi in poštenosti,

⁴Om den slechten kloekzinnigheid te geven, den jongeling wetenschap en bedachtzaamheid.

⁴da se dá preprostim pamet, mladeniču spoznanje in razsodnost.

⁵Die wijs is, zal horen, en zal in lere toenemen; en die verstandig is, zal wijzen raad bekomen.

⁵Čul jih bo modri in napredoval v znanosti, in razumnik si pridobode modrih vodil,

⁶Om te verstaan een spreuk en de uitlegging, de woorden der wijzen en hun raadselen.

⁶da razume pregovore in skrivnostne izreke, besede modrih in njih uganke.

⁷De vrees des HEEREN is het beginsel der wetenschap; de dwazen verachten wijsheid en tucht.

⁷Strah GOSPODOV je začetek znanja; modrost in pouk zaničujejo neumneži.

⁸Mijn zoon! hoor de tucht uws vaders, en verlaat de leer uwer moeder niet;

⁸Poslušaj, sin moj, očeta svojega pouk in ne zametuj nauka matere svoje:

⁹Want zij zullen uw hoofd een aangenaam toevoegsel zijn, en ketenen aan uw hals.

⁹kajti krasen venec je to glavi tvoji in verižica zlata tvojemu grlu.

¹⁰Mijn zoon! indien de zondaars u aanlokken, bewillig niet;

¹⁰Sin moj, ako te vabijo grešniki, se jim ne vdaj.

¹¹Indien zij zeggen: Ga met ons, laat ons loeren op bloed, ons versteken tegen den onschuldige, zonder oorzaak;

¹¹Ako govore: „Pojdi z nami, na kri prežímo, nedolžnega zalezujmo brez vzroka;

¹²Laat ons hen levend verslinden, als het graf; ja, geheel en al, gelijk die in den kuil nederdalen;

¹²pogoltnimo jih žive, kakor jih požira smrtni kraj, in nepoškodovane, kakor da bi naglo padli v jamo;

¹³Alle kostelijk goed zullen wij vinden, onze huizen zullen wij met roof vullen.

¹³vsakršno drago blago si pridobimo, s plenom napolnimo hiše svoje;

¹⁴Gij zult uw lot midden onder ons werpen; wij zullen allen een buidel hebben.

¹⁴srečo izkusi sredi nas, ena mošnja bodi nam vsem!“ –

¹⁵Mijn zoon! wandel niet met hen op den weg; weer uw voet van hun pad.

¹⁵sin moj, ne hodi po poti ž njimi, zdrži nogo svojo od njih steze!

¹⁶Want hun voeten lopen ten boze; en zij haasten zich om bloed te storten.

¹⁶Ker njih noge tečejo za hudim in kri hité prelivat.

¹⁷Zekerlijk, het net wordt tevergeefs gespreid voor de ogen van allerlei gevogelte;

¹⁷Res, zaman se razpenja mreža pred očmi vsakega ptiča,

¹⁸En deze loeren op hun eigen bloed, en versteken zich tegen hun zielen.

¹⁸oni pa – sami na svojo kri preže, zalezujejo lastne duše svoje!

¹⁹Zo zijn de paden van een iegelijk, die gierigheid pleegt; zij zal de ziel van haar meester vangen.

¹⁹Take so steze njih, ki iščejo krivičnega dobička: jemlje dušo njim, ki si ga lasté.

²⁰De opperste Wijsheid roept overluid daar buiten; Zij verheft haar stem op de straten.

²⁰Modrost glasno kliče zunaj, na ulicah zaganja svoj glas;

²¹Zij roept in het voorste der woelingen; aan de deuren der poorten spreekt Zij Haar redenen in de stad;

²¹vpije, kjer se največ ljudstva gnete, ob vhodu v vrata, v mestu, govori besede svoje:

²²Gij slechten! hoe lang zult gij de slechtigheid beminnen, en de spotters voor zich de spotternij begeren, en de zotten wetenschap haten?

²²Doklej, o preprosti, boste ljubili nespamet in, zasmehovalci, imeli veselje v zasmehovanju in, bedaki, sovražili znanje?

²³Keert u tot Mijn bestraffing; ziet, Ik zal Mijn Geest ulieden overvloediglijk uitstorten; Ik zal Mijn woorden u bekend maken.

²³Obrnite se k svarjenju mojemu! Glejte, izlijem vam duha svojega, oznanjala vam bom besede svoje.

²⁴Dewijl Ik geroepen heb, en gijlieden geweigerd hebt; Mijn hand uitgestrekt heb, en er niemand was, die opmerkte;

²⁴Toda, ko sem klicala, ste se branili, ko sem iztezala roko svojo, nihče se ni zmenil zanjo,

²⁵En gij al Mijn raad verworpen, en Mijn bestraffing niet gewild hebt;

²⁵temuč prezirali ste vse svete moje in svarila mojega si niste želeli:

²⁶Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt.

²⁶zato se bom tudi jaz smejala v nesreči vaši in vas zasmehovala, kadar pride, česar se bojite;

²⁷Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting, en uw verderf aankomt als een wervelwind; wanneer u benauwdheid en angst overkomt;

²⁷kadar pride kakor besneča uima, česar se bojite, in se približa nesreča vaša kakor nevihta, ko pridere nad vas stiska in nadloga.

²⁸Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij zullen Mij vroeg zoeken, maar zullen Mij niet vinden;

²⁸Tedaj me bodo klicali, pa jim ne odgovorim, skrbno me bodo iskali, a ne najdejo me:

²⁹Daarom, dat zij de wetenschap gehaat hebben, en de vreze des HEEREN niet hebben verkoren.

²⁹zato ker so sovražili znanje in strahu GOSPODOVEGA niso izvolili,

³⁰Zij hebben in Mijn raad niet bewilligd; al Mijn bestraffingen hebben zij versmaad;

³⁰svetov mojih niso hoteli, a zaničevali so vse svarjenje moje.

³¹Zo zullen zij eten van de vrucht van hun weg, en zich verzadigen met hun raadslagen.

³¹Zato bodo jedli od sadu pota svojega in sitili se z naklepi svojimi.

³²Want de afkering der slechten zal hen doden, en de voorspoed der zotten zal hen verderven.

³²Zakaj bebcev upor jih ubije in brezkrbnost bedakov jih pokonča.Kdor pa mene posluša, brez skrbi bo prebival in mir užival, ne boječ se hudega.

³³Maar die naar Mij hoort, zal zeker wonen, en hij zal gerust zijn van de vreze des kwaads.

³³Kdor pa mene posluša, brez skrbi bo prebival in mir užival, ne boječ se hudega.