¹En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

¹Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

²Och, of ik ware, gelijk in de vorige maanden, gelijk in de dagen, toen God mij bewaarde!

²"Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

³Toen Hij Zijn lamp deed schijnen over mijn hoofd, en ik bij Zijn licht de duisternis doorwandelde;

³kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

⁴Gelijk als ik was in de dagen mijner jonkheid, toen Gods verborgenheid over mijn tent was;

⁴siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

⁵Toen de Almachtige nog met mij was, en mijn jongens rondom mij;

⁵kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

⁶Toen ik mijn gangen wies in boter, en de rots bij mij oliebeken uitgoot;

⁶kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

⁷Toen ik uitging naar de poort door de stad, toen ik mijn stoel op de straat liet bereiden.

⁷Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

⁸De jongens zagen mij, en verstaken zich, en de stokouden rezen op en stonden.

⁸të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

⁹De oversten hielden de woorden in, en leiden de hand op hun mond.

⁹princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

¹⁰De stem der vorsten verstak zich, en hun tong kleefde aan hun gehemelte.

¹⁰zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

¹¹Als een oor mij hoorde, zo hield het mij gelukzalig; als mij een oog zag, zo getuigde het van mij.

¹¹veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

¹²Want ik bevrijdde den ellendige, die riep, en den wees, die geen helper had.

¹²sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

¹³De zegen desgenen, die verloren ging, kwam op mij; en het hart der weduwe deed ik vrolijk zingen.

¹³Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

¹⁴Ik bekleedde mij met gerechtigheid, en zij bekleedde mij; mijn oordeel was als een mantel en vorstelijke hoed.

¹⁴Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

¹⁵Den blinden was ik tot ogen, en den kreupelen was ik tot voeten.

¹⁵Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

¹⁶Ik was den nooddruftigen een vader; en het geschil, dat ik niet wist, dat onderzocht ik.

¹⁶isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

¹⁷En ik verbrak de baktanden des verkeerden, en wierp den roof uit zijn tanden.

¹⁷I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

¹⁸En ik zeide: Ik zal in mijn nest den geest geven, en ik zal de dagen vermenigvuldigen als het zand.

¹⁸Dhe mendoja: "Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

¹⁹Mijn wortel was uitgebreid aan het water, en dauw vernachtte op mijn tak.

¹⁹rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

²⁰Mijn heerlijkheid was nieuw bij mij, en mijn boog veranderde zich in mijn hand.

²⁰lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time".

²¹Zij hoorden mij aan, en wachtten, en zwegen op mijn raad.

²¹Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

²²Na mijn woord spraken zij niet weder, en mijn rede drupte op hen.

²²Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

²³Want zij wachtten naar mij, gelijk naar den regen, en sperden hun mond open, als naar den spaden regen.

²³Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

²⁴Lachte ik hun toe, zij geloofden het niet; en het licht mijns aangezichts deden zij niet nedervallen.

²⁴Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

²⁵Verkoos ik hun weg, zo zat ik bovenaan, en woonde als een koning onder de benden, als een, die treurigen vertroost.

²⁵Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.