¹Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?

¹A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

²Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?

²A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

³Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?

³Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

⁴Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?

⁴Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

⁵Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?

⁵Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

⁶Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?

⁶të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

⁷Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.

⁷Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

⁸Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?

⁸Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

⁹Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.

⁹Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

¹⁰Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.

¹⁰A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

¹¹Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.

¹¹A do t'i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t'ia lësh atij punën tënde?

¹²Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?

¹²A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

¹³Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?

¹³Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

¹⁴Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?

¹⁴Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

¹⁵Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?

¹⁵duke harruar që një këmbë mund t'i shtypë ose një kafshë e fushave mund t'i shkelë.

¹⁶Zijn an u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?

¹⁶I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

¹⁷Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.

¹⁷sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

¹⁸En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?

¹⁸Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

¹⁹Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

¹⁹A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

²⁰Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.

²⁰A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

²¹Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

²¹Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

²²Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?

²²Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

²³Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.

²³Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

²⁴Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.

²⁴Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

²⁵Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.

²⁵Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: "Aha"!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

²⁶Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.

²⁶Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

²⁷Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.

²⁷Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

²⁸In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.

²⁸Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

²⁹Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?

²⁹Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

³⁰Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt? [ (Job 39:31) Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats. ] [ (Job 39:32) Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af. ] [ (Job 39:33) Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij. ] [ (Job 39:34) En de HEERE antwoordde Job, en zeide: ] [ (Job 39:35) Is het twisten met den Almachtige onderrichten? Wie God bestraft, die antwoorde daarop. ] [ (Job 39:36) Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide: ] [ (Job 39:37) Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond. ] [ (Job 39:38) Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal, maar zal niet voortvaren. ]

³⁰Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo".