¹Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;

¹Biri im, ki kujdes për diturinë time, vëri veshin arsyetimit tim,

²Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.

²me qëllim që ti të ruash gjykimin dhe buzët e tua të fiksojnë diturinë.

³Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.

³Sepse buzët e gruas që shkel kurorën nxjerrin mjaltë dhe goja e saj është më e butë se vaji;

⁴Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.

⁴por në fund ajo është e hidhur si pelini, e mprehtë si një shpatë me dy presa.

⁵Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast.

⁵Këmbët e saj zbresin drejt vdekjes, hapat e saj çojnë drejtpërdrejt në Sheol.

⁶Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.

⁶Ajo nuk ecën në shtegun e jetës, por ti nuk i jep rëndësi kësaj gjëje; rrugët e saj janë të gabuara, por ti nuk e kupton.

⁷Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.

⁷Prandaj tani, bij të mi, më dëgjoni dhe mos u largoni nga fjalët e gojës sime.

⁸Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;

⁸Mbaje larg prej saj rrugën tënde dhe mos iu afro portës së shtëpisë së saj,

⁹Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;

⁹për të mos ua dhënë të tjerëve fuqinë tënde dhe vitet e tua dikujt që nuk ka mëshirë.

¹⁰Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;

¹⁰Me qëllim që të huajt të mos ngopen me pasurinë tënde, dhe mundi yt të mos shkojë në shtëpinë e një të huaji,

¹¹En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;

¹¹dhe të mos rënkosh kur do të të vijë fundi, kur mishi dhe trupi yt do të jenë të konsumuar,

¹²En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!

¹²dhe të thuash: "Vallë si urreva mësimin, dhe si e ka përçmuar qortimin zemra ime?

¹³En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!

¹³Nuk dëgjova zërin e atyre që më mësonin dhe nuk ua vura veshin atyre që më udhëzonin.

¹⁴Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!

¹⁴U ndodha pothuajse në një të keqe të plotë në mes të turmës dhe të kuvendit".

¹⁵Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;

¹⁵Pi ujin e sternës sate dhe ujin e rrjedhshëm të pusit tënd.

¹⁶Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;

¹⁶A duhet burimet e tua të derdhen jashtë, si rrëke uji nëpër rrugë?

¹⁷Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.

¹⁷Qofshin vetëm për ty dhe jo për të huajtë bashkë me ty.

¹⁸Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;

¹⁸Qoftë i bekuar burimi yt dhe gëzohu me nusen e rinisë sate.

¹⁹Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.

¹⁹Drenushë e dashur dhe gazelë hirplotë, sisët e saj le të të kënaqin kurdoherë, dhe qofsh vazhdimisht i dhënë pas dashurisë që ke për të.

²⁰En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?

²⁰Pse vallë, biri im, të biesh në dashuri me një grua që ka shkelur kurorën dhe të rrokësh gjirin e një të huaje?

²¹Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.

²¹Sepse rrugët e njeriut janë gjithnjë përpara syve të Zotit, dhe ai vëzhgon të gjitha shtigjet e tij.

²²Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.

²²I pabesi zihet nga vetë paudhësitë e tij dhe mbahet nga litarët e mëkatit të tij.

²³Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.

²³Ai ka për të vdekur sepse nuk korrigjohet dhe do të zhduket për shkak të marrëzisë së tij.