¹Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

¹А Елифас Теманац одговори и рече:

²Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?

²Хоће ли мудар човек казивати празне мисли и пунити трбух ветром источним,

³Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?

³Препирући се говором који не помаже и речима које нису ни на шта?

⁴Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.

⁴А ти уништаваш страх Божји и укидаш молитве к Богу.

⁵Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.

⁵Јер безакоње твоје показују уста твоја, ако и јеси изабрао језик лукав.

⁶Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.

⁶Осуђују те уста твоја, а не ја; и усне твоје сведоче на те.

⁷Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?

⁷Јеси ли се ти први човек родио? Или си пре хумова саздан?

⁸Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?

⁸Јеси ли тајну Божију чуо и покупио у себе мудрост?

⁹Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?

⁹Шта ти знаш што ми не бисмо знали? Шта ти разумеш што не би било у нас?

¹⁰Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.

¹⁰И седих и старих људи има међу нама, старијих од оца твог.

¹¹Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?

¹¹Мале ли су ти утехе Божије? Или имаш шта сакривено у себи?

¹²Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?

¹²Што те је занело срце твоје? И што севају очи твоје,

¹³Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.

¹³Те обраћаш против Бога дух свој и пушташ из уста својих такве речи?

¹⁴Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?

¹⁴Шта је човек, да би био чист, и рођени од жене, да би био прав?

¹⁵Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.

¹⁵Гле, не верује свецима својим, и небеса нису чиста пред очима Његовим;

¹⁶Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?

¹⁶А камоли гадни и смрдљиви човек, који пије неправду као воду?

¹⁷Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;

¹⁷Ја ћу ти казати, послушај ме, и приповедићу ти шта сам видео,

¹⁸Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;

¹⁸Шта мудраци казаше и не затајише, шта примише од отаца својих,

¹⁹Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.

¹⁹Којима самим дана би земља, и туђин не прође кроз њу.

²⁰Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.

²⁰Безбожник се мучи свега века свог, и насилнику је мало година остављено.

²¹Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.

²¹Страх му зуји у ушима, у мирно доба напада пустошник на њ.

²²Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.

²²Не верује да ће се вратити из таме, одсвуда привиђа мач.

²³Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.

²³Тумара за хлебом говорећи: Где је? Зна да је за њ спремљен дан тамни.

²⁴Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.

²⁴Туга и невоља страше га, и наваљују на њ као цар готов на бој.

²⁵Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.

²⁵Јер је замахнуо на Бога руком својом, и Свемогућем се опро.

²⁶Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden.

²⁶Трчи исправљена врата на њ с многим високим штитовима својим.

²⁷Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;

²⁷Јер је покрио лице своје претилином, и наваљао сало на бокове своје.

²⁸En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.

²⁸И седео је у градовима раскопаним и у кућама пустим, обраћеним у гомилу камења.

²⁹Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.

²⁹Неће се обратити нити ће остати благо његово, и неће се раширити по земљи добро његово.

³⁰Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.

³⁰Неће изаћи из мрака, огранке његове осушиће пламен, однеће га дух уста његових.

³¹Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.

³¹Нека се не узда у таштину преварени, јер ће му таштина бити плата.

³²Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.

³²Пре свог времена свршиће се, и грана његова неће зеленети.

³³Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.

³³Откинуће се као с лозе незрео грозд његов и пупци ће се његови као с маслине побацати.

³⁴Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.

³⁴Јер ће опустети збор лицемерски, и огањ ће спалити шаторе оних који примају поклоне.

³⁵Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.

³⁵Зачињу невољу и рађају муку, и трбух њихов саставља превару.