¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹А Јов одговори и рече:

²Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.

²Слушао сам много таквих ствари; сви сте досадни тешиоци.

³Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?

³Хоће ли бити крај празним речима? Или шта те тера да тако одговараш?

⁴Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?

⁴И ја бих могао говорити као ви, да сте на мом месту, гомилати на вас речи и махати главом на вас,

⁵Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.

⁵Могао бих вас храбрити устима својим, и мицање усана мојих олакшало би бол ваш.

⁶Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?

⁶Ако говорим, неће одахнути бол мој; ако ли престанем, хоће ли отићи од мене?

⁷Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.

⁷А сада ме је уморио; опустошио си сав збор мој.

⁸Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.

⁸Навукао си на ме мрштине за сведочанство; и моја мрша подиже се на ме, и сведочи ми у очи.

⁹Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.

⁹Гнев Његов растрже ме, ненавиди ме, шкргуће зубима на ме, поставши ми непријатељ сева очима својим на ме.

¹⁰Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.

¹⁰Разваљују на ме уста своја, срамотно ме бију по образима, скупљају се на ме.

¹¹God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.

¹¹Предао ме је Бог неправеднику, и у руке безбожницима бацио ме.

¹²Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.

¹²Бејах миран и затре ме, и ухвативши ме за врат смрска ме и метну ме себи за белегу.

¹³Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.

¹³Опколише ме Његови стрелци, цепа ми бубреге немилице, просипа на земљу жуч моју.

¹⁴Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.

¹⁴Задаје ми ране на ране, и удара на ме као јунак.

¹⁵Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.

¹⁵Сашио сам кострет по кожи својој, и уваљао сам у прах славу своју.

¹⁶Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.

¹⁶Лице је моје подбуло од плача, на веђама је мојим смртни сен;

¹⁷Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

¹⁷Премда нема неправде у рукама мојим, и молитва је моја чиста.

¹⁸O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.

¹⁸Земљо, не криј крв што сам пролио, и нека нема места викању мом.

¹⁹Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.

¹⁹И сада ето је на небу сведок мој, сведок је мој на висини.

²⁰Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.

²⁰Пријатељи се моји подругују мном; око моје рони сузе Богу.

²¹Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.

²¹О да би се човек могао правдати с Богом, као син човечији с пријатељем својим!

²²Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.

²²Јер године избројане навршују се, и полазим путем одакле се нећу вратити.