¹Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

¹Чуј, народе мој, наук мој, пригни ухо своје к речима уста мојих.

²Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

²Отварам за причу уста своја, казаћу старе приповетке.

³Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

³Шта слушасмо и дознасмо, и што нам казиваше оци наши,

⁴Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

⁴Нећемо затајити од деце њихове, нараштају позном јавићемо славу Господњу и силу Његову и чудеса која је учинио.

⁵Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

⁵Сведочанство подиже у Јакову, и у Израиљу постави закон, који даде оцима нашим да га предаду деци својој;

⁶Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

⁶Да би знао потоњи нараштај, деца која ће се родити, па и они да би казивали својој деци.

⁷En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

⁷Да полажу на Бога надање своје, и не заборављају дела Божијих, и заповести Његове да држе;

⁸En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

⁸И да не буду као оци њихови, род неваљао и упоран, род који не беше чврст срцем својим, нити веран Богу духом својим.

⁹(De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

⁹Синови Јефремови наоружани, који стрељају из лука, вратише се натраг, кад беше бој.

¹⁰Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

¹⁰Не сачуваше завет Божји, и по закону Његовом не хтеше ходити.

¹¹En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

¹¹Заборавише дела Његова, и чудеса, која им је показао,

¹²Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

¹²Како пред очима њиховим учини чудеса у земљи мисирској, на пољу Соану;

¹³Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

¹³Раздвоји море, и проведе их, од воде начини зид;

¹⁴En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

¹⁴И води их дању облаком, и сву ноћ светлим огњем;

¹⁵Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

¹⁵Раскида стене у пустињи, и поји их као из велике бездане;

¹⁶Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

¹⁶Изводи потоке из камена, и води воду рекама.

¹⁷Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

¹⁷Али они још једнако грешише Њему, и гневише Вишњег у пустињи.

¹⁸En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

¹⁸И кушаше Бога у срцу свом, иштући јела по вољи својој,

¹⁹En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

¹⁹И викаше на Бога, и рекоше: "Може ли Бог зготовити трпезу у пустињи?"

²⁰Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

²⁰Ево! Он удари у камен, и потече вода, и реке устадоше; може ли и хлеба дати? Хоће ли и меса поставити народу свом?

²¹Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

²¹Господ чу и разљути се, и огањ се разгоре на Јакова, и гнев се подиже на Израиља.

²²Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

²²Јер не вероваше Богу и не уздаше се у помоћ Његову.

²³Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

²³Тада заповеди облацима одозго, и отвори врата небеска,

²⁴En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

²⁴И пусти, те им подажде мана за јело, и хлеб небески даде им.

²⁵Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

²⁵Хлеб анђеоски јеђаше човек; посла им јела до ситости.

²⁶Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

²⁶Пусти небом устоку, и наведе силом својом југ;

²⁷En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

²⁷И као прахом засу их месом, и као песком морским птицама крилатим;

²⁸En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

²⁸Побаца их сред логора њиховог, око шатора њихових.

²⁹Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

²⁹И наједоше се и даде им шта су желели.

³⁰Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

³⁰Али их још и не прође жеља, још беше јело у устима њиховим,

³¹Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

³¹Гнев се Божји подиже на њих и помори најјаче међу њима, и младиће у Израиљу поби.

³²Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

³²Преко свега тога још грешише, и не вероваше чудесима Његовим.

³³Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

³³И пусти, те дани њихови пролазише узалуд, и године њихове у страху.

³⁴Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

³⁴Кад их убијаше, онда притецаху к Њему, и обраћаху се и искаху Бога;

³⁵En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

³⁵И помињаху да је Бог одбрана њихова, и Вишњи Избавитељ њихов.

³⁶En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

³⁶Ласкаху Му устима својим, и језиком својим лагаху Му.

³⁷Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

³⁷А срце њихово не беше Њему верно, и не беху тврди у завету Његовом.

³⁸Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

³⁸Али Он беше милостив, и покриваше грех, и не помори их, често заустављаше гнев свој, и не подизаше све јарости своје.

³⁹En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

³⁹Опомињаше се да су тело, ветар, који пролази и не враћа се.

⁴⁰Hoe dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

⁴⁰Колико Га пута расрдише у пустињи, и увредише у земљи где се не живи!

⁴¹Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

⁴¹Све наново кушаше Бога, и Свеца Израиљевог дражише.

⁴²Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

⁴²Не сећаше се руке Његове и дана, у који их избави из невоље,

⁴³Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

⁴³У који учини у Мисиру знаке своје и чудеса своја на пољу Соану;

⁴⁴En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

⁴⁴И проврже у крв реке њихове и потоке њихове, да не могоше пити.

⁴⁵Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

⁴⁵Посла на њих бубине да их кољу, и жабе да их море.

⁴⁶En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

⁴⁶Летину њихову даде црву, и муку њихову скакавцима.

⁴⁷Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

⁴⁷Винограде њихове поби градом, и смокве њихове сланом.

⁴⁸Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

⁴⁸Граду предаде стоку њихову, и стада њихова муњи.

⁴⁹Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

⁴⁹Посла на њих огњени гнев свој, јарост, срдњу и мржњу, чету злих анђела.

⁵⁰Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

⁵⁰Равни стазу гневу свом, не чува душе њихове од смрти, и живот њихов предаде помору.

⁵¹En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

⁵¹Поби све првенце у Мисиру, први пород по колибама Хамовим.

⁵²En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

⁵²И поведе народ свој као овце, и води их као стадо преко пустиње.

⁵³Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

⁵³Води их поуздано, и они се не бојаше, а непријатеље њихове затрпа море.

⁵⁴En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

⁵⁴И доведе их на место светиње своје, на ову гору, коју задоби десница Његова.

⁵⁵En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

⁵⁵Одагна испред лица њиховог народе; жребом раздели њихово достојање, и по шаторима њиховим насели колена Израиљева.

⁵⁶Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

⁵⁶Али они кушаше и срдише Бога Вишњег и уредбе Његове не сачуваше.

⁵⁷En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

⁵⁷Одусташе и одвргоше се, као и оци њихови, слагаше као рђав лук.

⁵⁸En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

⁵⁸Увредише Га висинама својим, и идолима својим раздражише Га.

⁵⁹God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

⁵⁹Бог чу и разгневи се и расрди се на Израиља веома.

⁶⁰Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

⁶⁰Остави насеље своје у Силому, шатор, у коме живљаше с људима.

⁶¹En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

⁶¹И оправи у ропство славу своју и красоту своју у руке непријатељеве.

⁶²En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

⁶²И предаде мачу народ свој, и на достојање своје запламте се.

⁶³Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

⁶³Младиће његове једе огањ, и девојкама његовим не певаше сватовских песама;

⁶⁴Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

⁶⁴Свештеници његови падаше од мача, и удовице његове не плакаше.

⁶⁵Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

⁶⁵Најпосле, као иза сна пробуди се Господ, прену се као јунак кад се напије вина.

⁶⁶En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

⁶⁶И поби непријатеље своје с леђа, вечној срамоти предаде их.

⁶⁷Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

⁶⁷И не хте шатор Јосифов, и колено Јефремово не изабра.

⁶⁸Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

⁶⁸Него изабра колено Јудино, гору Сион, која Му омиле.

⁶⁹En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

⁶⁹И сагради светињу своју као горње своје станове, и као земљу утврди је довека.

⁷⁰En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

⁷⁰И изабра Давида, слугу свог, и узе га од торова овчијих,

⁷¹Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

⁷¹И од дојилица доведе га да пасе народ Његов, Јакова, и наследство Његово, Израиља.

⁷²Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.

⁷²И он их пасе чистим срцем, и води их мудрим рукама.