1Kanto de suprenirado. Al Vi mi levas miajn okulojn, Ho Vi, kiu sidas en la cxielo!
1ترنيمة المصاعد. اليك رفعت عينيّ يا ساكنا في السموات.
2Jen kiel la okuloj de sklavoj estas direktitaj al la mano de iliaj sinjoroj, Kiel la okuloj de sklavino al la mano de sxia sinjorino, Tiel niaj okuloj estas direktitaj al la Eternulo, nia Dio, GXis Li korfavoros nin.
2هوذا كما ان عيون العبيد نحو ايادي ساداتهم كما ان عيني الجارية نحو يد سيدتها هكذا عيوننا نحو الرب الهنا حتى يترأف علينا.
3Korfavoru nin, ho Eternulo, korfavoru nin; CXar ni suferis suficxe da malestimo.
3ارحمنا يا رب ارحمنا لاننا كثيرا ما امتلأنا هوانا.
4Tute plenigxis nia animo De la insultado de arogantuloj, De la malhonorado de fieruloj.
4كثيرا ما شبعت انفسنا من هزء المستريحين واهانة المستكبرين