1Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.
1على انهار بابل هناك جلسنا. بكينا ايضا عندما تذكرنا صهيون.
2Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.
2على الصفصاف في وسطها علقنا اعوادنا.
3CXar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj gxojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.
3لانه هناك سألنا الذين سبونا كلام ترنيمة ومعذبونا سألونا فرحا قائلين رنموا لنا من ترنيمات صهيون
4Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?
4كيف نرنم ترنيمة الرب في ارض غريبة.
5Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesigxu mia dekstra mano;
5ان نسيتك يا اورشليم تنسى يميني****
6Algluigxu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj gxojoj.
6ليلتصق لساني بحنكي ان لم اذكرك ان لم افضل اورشليم على اعظم فرحي
7Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu gxis gxia fundamento.
7اذكر يا رب لبني ادوم يوم اورشليم القائلين هدوا هدوا حتى الى اساسها.
8Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.
8يا بنت بابل المخربة طوبى لمن يجازيك جزاءك الذي جازيتنا.
9Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur sxtono.
9طوبى لمن يمسك اطفالك ويضرب بهم الصخرة