¹Haleluja! Gloru la Eternulon, cxar Li estas bona; CXar eterna estas Lia boneco.

¹Halleluja! Lov Herren, thi han er god, thi hans miskundhed varer evindelig!

²Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Auxdigos Lian tutan gloron?

²Hvo kan opregne Herrens vældige gerninger, finde ord til at kundgøre al hans pris?

³Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en cxiu tempo.

³Salige de, der holder på ret, som altid øver retfærdighed!

⁴Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

⁴Husk os, Herre, når dit folk finder nåde, lad os få godt af din frelse,

⁵Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi gxoju kun la gxojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

⁵at vi må se dine udvalgtes lykke, glæde os ved dit folks glæde og med din arvelod prise vor lykke!

⁶Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

⁶Vi syndede som vore Fædre, handlede ilde og gudløst.

⁷Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Rugxa Maro.

⁷Vore Fædre i Ægypten ænsede ej dine Undere, kom ikke din store Miskundhed i Hu, stod den Højeste imod ved det røde Hav.

⁸Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

⁸Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at gøre sin Vælde kendt;

⁹Kaj Li ekkriis al la Rugxa Maro, kaj gxi elsekigxis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

⁹han trued det røde Hav, og det tørrede ud, han førte dem gennem Dybet som gennem en Ørk;

¹⁰Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

¹⁰han fried dem af deres Avindsmænds Hånd og udløste dem fra Fjendens Hånd;

¹¹Kaj la akvo kovris iliajn kontrauxulojn; Ecx unu el ili ne restis.

¹¹Vandet skjulte dem, som trængte dem, ikke een blev tilbage af dem;

¹²Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

¹²da troede de på hans Ord og kvad en Sang til hans Pris.

¹³Sed baldaux ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

¹³Men de glemte snart hans Gerninger, biede ej på hans Råd;

¹⁴Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

¹⁴de grebes af Attrå i Ørkenen, i Ødemarken fristed de Gud;

¹⁵Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

¹⁵så gav han dem det, de kræved og sendte dem Lede i Sjælen.

¹⁶Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

¹⁶De bar Avind mod Moses i Lejren, mod Aron, HERRENs hellige;

¹⁷Malfermigxis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

¹⁷Jorden åbned sig, slugte Datan, lukked sig over Abirams Flok;

¹⁸Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

¹⁸Ilden rasede i deres Flok, Luen brændte de gudløse op.

¹⁹Ili faris bovidon cxe HXoreb, Kaj adorklinigxis antaux fandajxo.

¹⁹De lavede en Kalv ved Horeb og tilbad det støbte Billed;

²⁰Ili sxangxis sian honoron En bildon de bovo, kiu mangxas herbon.

²⁰de byttede deres Herlighed bort for et Billed af en Okse, hvis Føde er Græs;

²¹Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

²¹de glemte Gud, deres Frelser, som øvede store Ting i Ægypten,

²²Miraklojn en la lando de HXam, Timindajxojn apud la Rugxa Maro.

²²Undere i Kamiternes Land, frygtelige Ting ved det røde Hav.

²³Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, starigxis antaux Li cxe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

²³Da tænkte han på at udrydde dem, men Moses, hans udvalgte Mand, stilled sig i Gabet for hans Åsyn for at hindre, at hans Vrede lagde øde.

²⁴Kaj ili malsxatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

²⁴De vraged det yndige Land og troede ikke hans Ord,

²⁵Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne auxskultis la vocxon de la Eternulo.

²⁵men knurrede i deres Telte og hørte ikke på HERREN;

²⁶Tial Li jxuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

²⁶da løfted han Hånden og svor at lade dem falde i Ørkenen,

²⁷Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disjxeti ilin en la landojn.

²⁷splitte deres Sæd blandt Folkene, sprede dem rundt i Landene.

²⁸Kaj ili aligxis al Baal-Peor, Kaj mangxis oferricevojn de malvivuloj.

²⁸De holdt til med Ba'al-Peor og åd af de dødes Ofre;

²⁹Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastigxis inter ili epidemio.

²⁹de krænked ham med deres Gerninger, og Plage brød løs iblandt dem.

³⁰Kaj starigxis Pinehxas kaj arangxis jugxon; Kaj la epidemio haltis.

³⁰Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen blev bragt til at standse,

³¹Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por cxiuj generacioj kaj eterne.

³¹og det regnedes ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt, evindelig.

³²Kaj ili kolerigis Lin cxe la akvo de Meriba, Kaj pro ili farigxis malbono al Moseo;

³²De vakte hans Vrede ved Meribas Vand, og for deres Skyld gik det Moses ilde;

³³CXar ili maldolcxigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia busxo.

³³thi de stod hans Ånd imod, og han talte uoverlagte Ord.

³⁴Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

³⁴De udryddede ikke de Folk, som HERREN havde sagt, de skulde,

³⁵Sed ili miksigxis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

³⁵med Hedninger blandede de sig og gjorde deres Gerninger efter;

³⁶Ili servis al iliaj idoloj, Kaj cxi tiuj farigxis reto por ili.

³⁶deres Gudebilleder dyrkede de, og disse blev dem en Snare;

³⁷Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

³⁷til Dæmonerne ofrede de, og det både Sønner og Døtre;

³⁸Kaj ili versxis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpurigxis de sango.

³⁸de udgød uskyldigt Blod, deres Sønners og Døtres Blod, som de ofred til Kana'ans Guder, og Landet blev smittet ved Blod;

³⁹Kaj ili malpurigxis per siaj faroj, Kaj malcxastigxis per siaj agoj.

³⁹de blev urene ved deres Gerninger, bolede ved deres idrætter.

⁴⁰Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraux Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

⁴⁰Da blev HERREN vred på sit Folk og væmmedes ved sin Arv;

⁴¹Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

⁴¹han gav dem i Folkenes Hånd, deres Avindsmænd blev deres Herrer;

⁴²Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de cxi tiuj ili humiligxis.

⁴²deres Fjendervoldte dem Trængsel, de kuedes under deres Hånd.

⁴³Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortigxis pro sia krimeco.

⁴³Han frelste dem Gang på Gang, men de stod egensindigt imod og sygnede hen i Brøden;

⁴⁴Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li auxdis ilian kriadon;

⁴⁴dog så han til dem i Trængslen, så snart han hørte dem klage;

⁴⁵Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedauxris laux Sia granda favorkoreco;

⁴⁵han kom sin Pagt i Hu og ynkedes efter sin store Miskundhed;

⁴⁶Kaj Li aperigis kompaton por ili CXe cxiuj iliaj malliberigintoj.

⁴⁶han lod dem finde Barmhjertighed hos alle, der tog dem til Fange.

⁴⁷Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

⁴⁷Frels os, HERRE vor Gud, du samle os sammen fra Folkene, at vi må love dit hellige Navn, med Stolthed synge din Pris.

⁴⁸Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne gxis eterne. Kaj la tuta popolo diru:Amen. Haleluja!

⁴⁸Lovet være HERREN, Israels Gud, fra Evighed og til Evighed! Og alt Folket svare Amen!