1Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li auxskultis min.
1(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.
2Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.
2HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!
3Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?
3Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!
4Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.
4Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.
5Ve al mi, ke mi gastas en Mesxehx, Ke mi logxas inter la tendoj de Kedar!
5Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!
6Tro longe logxis mia animo Inter malamantoj de paco.
6Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.
7Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.
7Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!