¹Kiu logxas sub la sxirmo de la Plejaltulo, Tiu ripozas en la ombro de la Plejpotenculo.

¹Den der sidder i den Højestes Skjul og dvæler i den Almægtiges Skygge,

²Mi diras al la Eternulo:Mia rifugxejo kaj mia fortikajxo Estas Dio, kiun mi fidas.

²siger til HERREN: Min Tilflugt, min Klippeborg, min Gud, på hvem jeg stoler.

³CXar Li savos vin de la reto de kaptisto, De la pereiga pesto.

³Thi han frier dig fra Fuglefængerens Snare, fra ødelæggende Pest;

⁴Per Siaj plumoj Li sxirmos vin, Kaj sub Liaj flugiloj vi rifugxos; Lia fideleco estas sxildo kaj kiraso.

⁴han dækker dig med sine Fjedre, under hans Vinger finder du Ly, hans Trofasthed er Skjold og Værge.

⁵Ne timu la teruron de nokto, Nek sagon, kiu flugas tage,

⁵Du frygter ej Nattens Rædsler, ej Pilen der flyver om Dagen

⁶Nek peston, kiu iras en mallumo, Nek epidemion, kiu ekstermas tagmeze.

⁶ej Pesten, der sniger i Mørke, ej Middagens hærgende Sot.

⁷CXe via flanko falos milo, Kaj dek miloj cxe via dekstra flanko; Sed vin gxi ne tusxos.

⁷Falder end tusinde ved din Side, ti Tusinde ved din højre Hånd, til dig når det ikke hen;

⁸Vi nur rigardos per viaj okuloj, Kaj vi vidos la redonon al la malvirtuloj.

⁸du ser det kun med dit Øje, er kun Tilskuer ved de gudløses Straf;

⁹CXar Vi, ho Eternulo, estas mia defendo! La Plejaltulon vi elektis kiel vian rifugxejon.

⁹(thi du, HERRE, er min Tilflugt) den Højeste tog du til Bolig.

¹⁰Ne trafos vin malbono, Kaj frapo ne atingos vian tendon.

¹⁰Der times dig intet ondt, dit Telt kommer Plage ej nær;

¹¹CXar al Siaj angxeloj Li ordonis pri vi, Ke ili vin gardu sur cxiuj viaj vojoj.

¹¹thi han byder sine Engle at vogte dig på alle dine Veje;

¹²Sur la manoj ili vin portos, Por ke vi ne falpusxigxu sur sxtono per via piedo.

¹²de skal bære dig på deres Hænder, at du ikke skal støde din Fod på nogen Sten;

¹³Sur leonon kaj aspidon vi pasxos, Vi piedpremos leonidon kaj drakon.

¹³du skal træde på Slanger og Øgler, trampe på Løver og Drager.

¹⁴CXar li ekamis Min, tial Mi lin savos; Mi defendos lin, cxar li konas Mian nomon.

¹⁴"Da han klynger sig til mig, frier jeg ham ud, jeg bjærger ham, thi han kender mit Navn;

¹⁵Li vokos Min, kaj Mi lin auxskultos; Mi estos kun li en mizero; Mi lin liberigos kaj honoratigos.

¹⁵kalder han på mig, svarer jeg ham, i Trængsel er jeg hos ham, jeg frier ham og giver ham Ære:

¹⁶Mi satigos lin per longa vivo, Kaj aperigos al li Mian helpon.

¹⁶med et langt Liv mætter jeg ham og lader ham skue min Frelse!"