¹La sagxo konstruis sian domon, CXarpentis gxiajn sep kolonojn.

¹La sagesse a bâti sa maison, Elle a taillé ses sept colonnes.

²GXi bucxis sian bruton, versxis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.

²Elle a égorgé ses victimes, mêlé son vin, Et dressé sa table.

³GXi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altajxoj de la urbo:

³Elle a envoyé ses servantes, elle crie Sur le sommet des hauteurs de la ville:

⁴Kiu estas naiva, tiu sin turnu cxi tien! Al la senspritulo gxi diris:

⁴Que celui qui est stupide entre ici! Elle dit à ceux qui sont dépourvus de sens:

⁵Venu, mangxu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enversxis.

⁵Venez, mangez de mon pain, Et buvez du vin que j'ai mêlé;

⁶Forlasu la malsagxajxon, kaj vivu; Kaj iru laux la vojo de la prudento.

⁶Quittez la stupidité, et vous vivrez, Et marchez dans la voie de l'intelligence!

⁷Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas gxustigi malpiulon, tiu estas mokata.

⁷Celui qui reprend le moqueur s'attire le dédain, Et celui qui corrige le méchant reçoit un outrage.

⁸Ne penu gxustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu gxustigi sagxulon, kaj li vin amos.

⁸Ne reprends pas le moqueur, de crainte qu'il ne te haïsse; Reprends le sage, et il t'aimera.

⁹Donu al sagxulo, kaj li ankoraux pli sagxigxos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.

⁹Donne au sage, et il deviendra plus sage; Instruis le juste, et il augmentera son savoir.

¹⁰La komenco de la sagxo estas timo antaux la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.

¹⁰Le commencement de la sagesse, c'est la crainte de l'Eternel; Et la science des saints, c'est l'intelligence.

¹¹CXar per mi plimultigxos viaj tagoj, Kaj aldonigxos al vi jaroj da vivo.

¹¹C'est par moi que tes jours se multiplieront, Et que les années de ta vie augmenteront.

¹²Se vi sagxigxis, vi sagxigxis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.

¹²Si tu es sage, tu es sage pour toi; Si tu es moqueur, tu en porteras seul la peine.

¹³Virino malsagxa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,

¹³La folie est une femme bruyante, Stupide et ne sachant rien.

¹⁴Sidas cxe la pordo de sia domo, Sur segxo sur altajxo de la urbo,

¹⁴Elle s'assied à l'entrée de sa maison, Sur un siège, dans les hauteurs de la ville,

¹⁵Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian gxustan vojon:

¹⁵Pour crier aux passants, Qui vont droit leur chemin:

¹⁶Kiu estas naiva, tiu sin turnu cxi tien! Kaj al la senspritulo sxi diris:

¹⁶Que celui qui est stupide entre ici! Elle dit à celui qui est dépourvu de sens:

¹⁷Akvoj sxtelitaj estas dolcxaj, Kaj pano kasxita estas agrabla.

¹⁷Les eaux dérobées sont douces, Et le pain du mystère est agréable!

¹⁸Kaj li ne scias, ke tie estas mortintoj Kaj ke sxiaj invititoj estas en la profundoj de SXeol.

¹⁸Et il ne sait pas que là sont les morts, Et que ses invités sont dans les vallées du séjour des morts.