¹Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malgxojeco de mia animo.

¹L’anima mia prova disgusto della vita; vo’ dar libero corso al mio lamento, vo’ parlar nell’amarezza dell’anima mia!

²Mi diros al Dio:Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraux mi.

²Io dirò a Dio: "Non mi condannare! Fammi sapere perché contendi meco!"

³CXu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpusxas la laboritajxon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?

³Ti par egli ben fatto d’opprimere, di sprezzare l’opera delle tue mani e di favorire i disegni de’ malvagi?

⁴CXu Vi havas okulojn karnajn, Kaj cxu Vi rigardas, kiel homo rigardas?

⁴Hai tu occhi di carne? Vedi tu come vede l’uomo?

⁵CXu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aux cxu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,

⁵I tuoi giorni son essi come i giorni del mortale, i tuoi anni son essi come gli anni degli umani,

⁶Ke Vi sercxas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,

⁶che tu investighi tanto la mia iniquità, che t’informi così del mio peccato,

⁷Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?

⁷pur sapendo ch’io non son colpevole, e che non v’è chi mi liberi dalla tua mano?

⁸Viaj manoj min formis kaj faris min tutan cxirkauxe, Kaj tamen Vi min pereigas!

⁸Le tue mani m’hanno formato m’hanno fatto tutto quanto… e tu mi distruggi!

⁹Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.

⁹Deh, ricordati che m’hai plasmato come argilla… e tu mi fai ritornare in polvere!

¹⁰Vi elversxis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromagxon Vi min kundensigis.

¹⁰Non m’hai tu colato come il latte e fatto rapprender come il cacio?

¹¹Per hauxto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.

¹¹Tu m’hai rivestito di pelle e di carne, e m’hai intessuto d’ossa e di nervi.

¹²Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.

¹²Mi sei stato largo di vita e di grazia, la tua provvidenza ha vegliato sul mio spirito,

¹³Sed cxi tion Vi kasxis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:

¹³ed ecco quello che nascondevi in cuore! Sì, lo so, questo meditavi:

¹⁴Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.

¹⁴se avessi peccato, l’avresti ben tenuto a mente, e non m’avresti assolto dalla mia iniquità.

¹⁵Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.

¹⁵Se fossi stato malvagio, guai a me! Se giusto, non avrei osato alzar la fronte, sazio d’ignominia, spettatore della mia miseria.

¹⁶Se gxi levigxas, Vi cxasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.

¹⁶Se l’avessi alzata, m’avresti dato la caccia come ad un leone e contro di me avresti rinnovato le tue maraviglie;

¹⁷Vi elmetas kontraux mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraux mi; Nova armeo min atakas.

¹⁷m’avresti messo a fronte nuovi testimoni, e avresti raddoppiato il tuo sdegno contro di me; legioni su legioni m’avrebbero assalito.

¹⁸Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!

¹⁸E allora, perché m’hai tratto dal seno di mia madre? Sarei spirato senza che occhio mi vedesse!

¹⁹Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.

¹⁹Sarei stato come se non fossi mai esistito, m’avrebbero portato dal seno materno alla tomba!

²⁰Mia vivo estas ja mallonga; CXesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigligxu,

²⁰Non son forse pochi i giorni che mi restano? Cessi egli dunque, mi lasci stare, ond’io mi rassereni un poco,

²¹Antaux ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,

²¹prima ch’io me ne vada, per non più tornare, nella terra delle tenebre e dell’ombra di morte:

²²En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.

²²terra oscura come notte profonda, ove regnano l’ombra di morte ed il caos, il cui chiarore è come notte oscura".