¹Kaj Ijob respondis kaj diris:

¹Allora Giobbe rispose e disse:

²Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la sagxo.

²"Voi, certo, valete quanto un popolo, e con voi morrà la sapienza.

³Mi ankaux havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?

³Ma del senno ne ho anch’io al par di voi, non vi son punto inferiore; e cose come codeste chi non le sa?

⁴Mi farigxis mokatajxo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis auxskultata; Virtulo kaj senkulpulo farigxis mokatajxo;

⁴Io dunque dovrei essere il ludibrio degli amici! Io che invocavo Iddio, ed ei mi rispondeva; il ludibrio io, l’uomo giusto, integro!

⁵Malestimata lucerneto li estas antaux la pensoj de felicxuloj, Pretigita por migrantoj.

⁵Lo sprezzo alla sventura è nel pensiero di chi vive contento; esso è sempre pronto per coloro a cui vacilla il piede.

⁶Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendangxerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.

⁶Sono invece tranquille le tende de’ ladroni e chi provoca Iddio, chi si fa un dio della propria forza, se ne sta al sicuro.

⁷Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la cxielo, kaj ili diros al vi;

⁷Ma interroga un po’ gli animali, e te lo insegneranno; gli uccelli del cielo, e te lo mostreranno;

⁸Aux parolu kun la tero, kaj gxi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fisxoj de la maro.

⁸o parla alla terra ed essa te lo insegnerà, e i pesci del mare te lo racconteranno.

⁹Kiu ne ekscius el cxio cxi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,

⁹Chi non sa, fra tutte queste creature, che la mano dell’Eterno ha fatto ogni cosa,

¹⁰De Tiu, en kies mano estas la animo de cxio vivanta Kaj la spirito de cxiu homa karno?

¹⁰ch’egli tiene in mano l’anima di tutto quel che vive, e lo spirito di ogni essere umano?

¹¹La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la mangxajxon.

¹¹L’orecchio non discerne esso le parole, come il palato assaggia le vivande?

¹²La maljunuloj posedas sagxon, Kaj la grandagxuloj kompetentecon.

¹²Nei vecchi si trova la sapienza e lunghezza di giorni da intelligenza.

¹³CXe Li estas la sagxo kaj la forto; CXe Li estas konsilo kaj kompetenteco.

¹³Ma in Dio stanno la saviezza e la potenza, a lui appartengono il consiglio e l’intelligenza.

¹⁴Kion Li detruas, tio ne rekonstruigxas; Kiun Li ensxlosos, tiu ne liberigxos.

¹⁴Ecco, egli abbatte, e niuno può ricostruire; Chiude un uomo in prigione, e non v’è chi gli apra.

¹⁵Kiam Li digas la akvon, gxi elsekigxas; Kiam Li fluigas gxin, gxi renversas la teron.

¹⁵Ecco, egli trattiene le acque, e tutto inaridisce; le lascia andare, ed esse sconvolgono la terra.

¹⁶CXe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.

¹⁶Egli possiede la forza e l’abilità; da lui dipendono chi erra e chi fa errare.

¹⁷Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la jugxistojn Li faras malsagxaj.

¹⁷Egli manda scalzi i consiglieri, colpisce di demenza i giudici.

¹⁸La ligilojn de regxoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.

¹⁸Scioglie i legami dell’autorità dei re e cinge i loro fianchi di catene.

¹⁹Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.

¹⁹Manda scalzi i sacerdoti, e rovescia i potenti.

²⁰Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.

²⁰Priva della parola i più eloquenti, e toglie il discernimento ai vecchi.

²¹Li versxas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.

²¹Sparge lo sprezzo sui nobili, e rallenta la cintura ai forti.

²²Li malkovras profundajxon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.

²²Rivela le cose recondite, facendole uscir dalle tenebre, e trae alla luce ciò ch’è avvolto in ombra di morte.

²³Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.

²³Aggrandisce i popoli e li annienta, amplia le nazioni e le riconduce nei loro confini;

²⁴Li senkuragxigas la cxefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;

²⁴Toglie il senno ai capi della terra, e li fa errare in solitudini senza sentiero.

²⁵Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li sxanceligxigas ilin kiel ebriuloj.

²⁵Van brancolando nelle tenebre, senza alcuna luce, e li fa barcollare come ubriachi.