¹Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

¹Allora Elifaz di Teman rispose e disse:

²CXu sagxulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencajxoj?

²"Il savio risponde egli con vana scienza? si gonfia egli il petto di vento?

³Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

³Si difende egli con ciarle inutili e con parole che non giovan nulla?

⁴Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas pregxon antaux Dio.

⁴Tu, poi, distruggi il timor di Dio, menomi il rispetto religioso che gli è dovuto.

⁵CXar via malbonago instigas vian busxon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

⁵La tua iniquità ti detta le parole, e adoperi il linguaggio degli astuti.

⁶Vin kondamnas via busxo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraux vi.

⁶Non io, la tua bocca stessa ti condanna; le tue labbra stesse depongono contro a te.

⁷CXu vi naskigxis la unua homo? CXu vi estas kreita pli frue ol la altajxoj?

⁷Sei tu il primo uomo che nacque? Fosti tu formato prima de’ monti?

⁸CXu vi auxdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la sagxon?

⁸Hai tu sentito quel che s’è detto nel Consiglio di Dio? Hai tu fatto incetta della sapienza per te solo?

⁹Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

⁹Che sai tu che noi non sappiamo? Che conoscenza hai tu che non sia pur nostra?

¹⁰Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

¹⁰Ci son fra noi degli uomini canuti ed anche de’ vecchi più attempati di tuo padre.

¹¹CXu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

¹¹Fai tu sì poco caso delle consolazioni di Dio e delle dolci parole che t’abbiam rivolte?

¹²Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

¹²Dove ti trascina il cuore, e che voglion dire codeste torve occhiate?

¹³Ke vi direktas kontraux Dion vian koleron, Kaj elirigis el via busxo tiajn vortojn?

¹³Come! tu volgi la tua collera contro Dio, e ti lasci uscir di bocca tali parole?

¹⁴Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

¹⁴Che è mai l’uomo per esser puro, il nato di donna per esser giusto?

¹⁵Vidu, inter Liaj sanktuloj ne cxiuj estas fidindaj, Kaj la cxielo ne estas pura en Liaj okuloj:

¹⁵Ecco, Iddio non si fida nemmeno de’ suoi santi, i cieli non son puri agli occhi suoi;

¹⁶Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

¹⁶quanto meno quest’essere abominevole e corrotto, l’uomo, che tracanna l’iniquità come l’acqua!

¹⁷Mi montros al vi, auxskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

¹⁷Io voglio ammaestrarti; porgimi ascolto, e ti racconterò quello che ho visto,

¹⁸Kion sagxuloj diris kaj ne kasxis antaux siaj patroj,

¹⁸quello che i Savi hanno riferito senza nulla celare di quel che sapean dai padri,

¹⁹Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

¹⁹ai quali soli è stato dato il paese; e in mezzo ai quali non è passato lo straniero.

²⁰Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kasxita antaux li;

²⁰L’empio è tormentato tutti i suoi giorni, e pochi son gli anni riservati al prepotente.

²¹Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

²¹Sempre ha negli orecchi rumori spaventosi, e in piena pace gli piomba addosso il distruttore.

²²Li ne esperas, ke li savigxos el mallumo; Kaj li sercxas cxirkauxe glavon.

²²Non ha speranza d’uscir dalle tenebre, e si sente destinato alla spada.

²³Li vagadas, sercxante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

²³Va errando in cerca di pane; dove trovarne? ei sa che a lui dappresso è pronto il giorno tenebroso.

²⁴Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel regxo, pretigxinta por batalo;

²⁴La distretta e l’angoscia lo riempion di paura, l’assalgono a guisa di re pronto alla pugna,

²⁵Pro tio, ke li etendis sian manon kontraux Dion Kaj kontrauxstaris al la Plejpotenculo,

²⁵perché ha steso la mano contro Dio, ha sfidato l’Onnipotente,

²⁶Kuris kontraux Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj sxildoj.

²⁶gli s’è slanciato audacemente contro, sotto il folto de’ suoi scudi convessi.

²⁷Li kovris sian vizagxon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

²⁷Avea la faccia coperta di grasso, i fianchi carichi di pinguedine;

²⁸Li logxas en urboj ruinigitaj, En domoj ne logxataj, Destinitaj esti sxtonamasoj.

²⁸s’era stabilito in città distrutte, in case disabitate, destinate a diventar mucchi di sassi.

²⁹Li ne restos ricxa, lia bonstato ne tenigxos, Kaj lia havajxo ne disvastigxos sur la tero.

²⁹Ei non s’arricchirà, la sua fortuna non sarà stabile; né le sue possessioni si stenderanno sulla terra.

³⁰Li ne forklinigxos de mallumo; Flamo velksekigos liajn brancxojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia busxo.

³⁰Non potrà liberarsi dalle tenebre, il vento infocato farà seccare i suoi rampolli, e sarà portato via dal soffio della bocca di Dio.

³¹La erarinto ne fidu vantajxon, CXar vanta estos lia rekompenco.

³¹Non confidi nella vanità; è un’illusione; poiché avrà la vanità per ricompensa.

³²Antauxtempe li finigxos, Kaj lia brancxo ne estos verda.

³²La sua fine verrà prima del tempo, e i suoi rami non rinverdiranno più.

³³Lia nematura bero estos desxirita, kiel cxe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel cxe olivarbo.

³³Sarà come vigna da cui si strappi l’uva ancor acerba, come l’ulivo da cui si scuota il fiore;

³⁴CXar la anaro de la hipokrituloj senhomigxos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subacxeton.

³⁴poiché sterile è la famiglia del profano, e il fuoco divora le tende ov’entrano presenti.

³⁵Ili gravedigxis per malpiajxo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicajxon.

³⁵L’empio concepisce malizia, e partorisce rovina; ei si prepara in seno il disinganno".