¹Ijob respondis kaj diris:

¹Allora Giobbe rispose e disse:

²GXis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

²"Fino a quando affliggerete l’anima mia e mi tormenterete coi vostri discorsi?

³Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

³Son già dieci volte che m’insultate, e non vi vergognate di malmenarmi.

⁴Se mi efektive eraris, Mia eraro restos cxe mi.

⁴Dato pure ch’io abbia errato, il mio errore concerne me solo.

⁵Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riprocxas al mi hontindajxon,

⁵Ma se proprio volete insuperbire contro di me e rimproverarmi la vergogna in cui mi trovo,

⁶Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustajxon, Kaj cxirkauxis min per Sia reto.

⁶allora sappiatelo: chi m’ha fatto torto e m’ha avvolto nelle sue reti è Dio.

⁷Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas jugxon.

⁷Ecco, io grido: "Violenza!" e nessuno risponde; imploro aiuto, ma non c’è giustizia!

⁸Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

⁸Dio m’ha sbarrato la via e non posso passare, ha coperto di tenebre il mio cammino.

⁹Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

⁹M’ha spogliato della mia gloria, m’ha tolto dal capo la corona.

¹⁰Li disbatis min cxirkauxe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elsxiris kiel arbon.

¹⁰M’ha demolito a brano a brano, e io me ne vo! ha sradicata come un albero la mia speranza.

¹¹Ekflamis kontraux mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

¹¹Ha acceso l’ira sua contro di me, e m’ha considerato come suo nemico.

¹²Kune venis Liaj tacxmentoj, kaj ebenigis kontraux mi sian vojon Kaj starigxis siegxe cxirkaux mia tendo.

¹²Le sue schiere son venute tutte insieme, si sono spianata la via fino a me, han posto il campo intorno alla mia tenda.

¹³Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdigxis de mi.

¹³Egli ha allontanato da me i miei fratelli, i miei conoscenti si son del tutto alienati da me.

¹⁴Miaj parencoj fortirigxis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

¹⁴M’hanno abbandonato i miei parenti, gl’intimi miei m’hanno dimenticato.

¹⁵La logxantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi farigxis aligentulo.

¹⁵I miei domestici e le mie serve mi trattan da straniero; agli occhi loro io sono un estraneo.

¹⁶Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia busxo mi devas petegi lin.

¹⁶Chiamo il mio servo, e non risponde, devo supplicarlo con la mia bocca.

¹⁷Mia spiro farigxis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

¹⁷Il mio fiato ripugna alla mia moglie, faccio pietà a chi nacque dal seno di mia madre.

¹⁸Ecx la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi levigxas, ili parolas kontraux mi.

¹⁸Perfino i bimbi mi sprezzano; se cerco d’alzarmi mi scherniscono.

¹⁹Abomenas min cxiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraux mi.

¹⁹Tutti gli amici più stretti m’hanno in orrore, e quelli che amavo mi si son vòlti contro.

²⁰Kun mia hauxto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun hauxto sur miaj dentoj.

²⁰Le mie ossa stanno attaccate alla mia pelle, alla mia carne, non m’è rimasto che la pelle de’ denti.

²¹Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; CXar la mano de Dio frapis min.

²¹Pietà, pietà di me, voi, miei amici! ché la man di Dio m’ha colpito.

²²Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satigxi de mia karno?

²²Perché perseguitarmi come fa Dio? Perché non siete mai sazi della mia carne?

²³Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

²³Oh se le mie parole fossero scritte! se fossero consegnate in un libro!

²⁴Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

²⁴se con lo scalpello di ferro e col piombo fossero incise nella roccia per sempre!…

²⁵Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li levigxos super la polvo.

²⁵Ma io so che il mio Vindice vive, e che alla fine si leverà sulla polvere.

²⁶Kaj post kiam mia hauxto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

²⁶E quando, dopo la mia pelle, sarà distrutto questo corpo, senza la mia carne, vedrò Iddio.

²⁷Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

²⁷Io lo vedrò a me favorevole; lo contempleranno gli occhi miei, non quelli d’un altro… il cuore, dalla brama, mi si strugge in seno!

²⁸Se vi diros:Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraux li la radikon de la afero,

²⁸Se voi dite: Come lo perseguiteremo, come troveremo in lui la causa prima dei suoi mali?

²⁹Tiam timu glavon; CXar furioza estas la glavo kontraux malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas jugxo.

²⁹Temete per voi stessi la spada, ché furiosi sono i castighi della spada affinché sappiate che v’è una giustizia".