¹Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

¹Giobbe riprese il suo discorso e disse:

²Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antauxaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

²"Oh foss’io come ne’ mesi d’una volta, come ne’ giorni in cui Dio mi proteggeva,

³Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

³quando la sua lampada mi risplendeva sul capo, e alla sua luce io camminavo nelle tenebre!

⁴Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la sxirmado de Dio estis super mia tendo;

⁴Oh fossi com’ero a’ giorni della mia maturità, quando Iddio vegliava amico sulla mia tenda,

⁵Kiam la Plejpotenculo estis ankoraux kun mi, Kaj cxirkaux mi estis miaj infanoj;

⁵quando l’Onnipotente stava ancora meco, e avevo i miei figliuoli d’intorno;

⁶Kiam miaj pasxoj lavigxadis en butero, Kaj la roko versxadis al mi fluojn da oleo!

⁶quando mi lavavo i piedi nel latte e dalla roccia mi fluivano ruscelli d’olio!

⁷Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj arangxis al mi sidon sur la placo,

⁷Allorché uscivo per andare alla porta della città e mi facevo preparare il seggio sulla piazza,

⁸Vidis min junuloj kaj kasxis sin, Kaj maljunuloj levigxis kaj staris;

⁸i giovani, al vedermi, si ritiravano, i vecchi s’alzavano e rimanevano in piedi;

⁹Eminentuloj cxesis paroli Kaj metis la manon sur sian busxon;

⁹i maggiorenti cessavan di parlare e si mettevan la mano sulla bocca;

¹⁰La vocxo de altranguloj sin kasxis, Kaj ilia lango algluigxis al ilia palato.

¹⁰la voce dei capi diventava muta, la lingua s’attaccava al loro palato.

¹¹Kiam orelo auxdis, gxi nomis min felicxa; Kiam okulo vidis, gxi gloris min;

¹¹L’orecchio che mi udiva, mi diceva beato; l’occhio che mi vedeva mi rendea testimonianza,

¹²CXar mi savadis kriantan malricxulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

¹²perché salvavo il misero che gridava aiuto, e l’orfano che non aveva chi lo soccorresse.

¹³Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis gxojigata de mi.

¹³Scendea su me la benedizione di chi stava per perire, e facevo esultare il cuor della vedova.

¹⁴Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

¹⁴La giustizia era il mio vestimento ed io il suo; la probità era come il mio mantello e il mio turbante.

¹⁵Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

¹⁵Ero l’occhio del cieco, il piede dello zoppo;

¹⁶Mi estis patro por la malricxuloj, Kaj jugxan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

¹⁶ero il padre de’ poveri, e studiavo a fondo la causa dello sconosciuto.

¹⁷Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elsxiradis la kaptitajxon.

¹⁷Spezzavo la ganascia all’iniquo, e gli facevo lasciar la preda che avea fra i denti.

¹⁸Kaj mi pensis:En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

¹⁸E dicevo: "Morrò nel mio nido, e moltiplicherò i miei giorni come la rena;

¹⁹Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj brancxoj.

¹⁹le mie radici si stenderanno verso l’acque, la rugiada passerà la notte sui miei rami;

²⁰Mia gloro estas cxiam nova, Kaj mia pafarko cxiam refortigxas en mia mano.

²⁰la mia gloria sempre si rinnoverà, e l’arco rinverdirà nella mia mano".

²¹Oni auxskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

²¹Gli astanti m’ascoltavano pieni d’aspettazione, si tacevan per udire il mio parere.

²²Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

²²Quand’avevo parlato, non replicavano; la mia parola scendeva su loro come una rugiada.

²³Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian busxon, kiel por malfrua pluvo.

²³E m’aspettavan come s’aspetta la pioggia; aprivan larga la bocca come a un acquazzone di primavera.

²⁴Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizagxo ne falis.

²⁴Io sorridevo loro quand’erano sfiduciati; e non potevano oscurar la luce del mio volto.

²⁵Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la cxefa loko; Mi logxis kiel regxo inter tacxmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

²⁵Quando andavo da loro, mi sedevo come capo, ed ero come un re fra le sue schiere, come un consolatore in mezzo agli afflitti.