¹Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

¹A tale spettacolo il cuor mi trema e balza fuor del suo luogo.

²Auxskultu atente en la bruo Lian vocxon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia busxo.

²Udite, udite il fragore della sua voce, il rombo che esce dalla sua bocca!

³Sub la tutan cxielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

³Egli lo lancia sotto tutti i cieli e il suo lampo guizza fino ai lembi della terra.

⁴Post gxi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta vocxo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam auxdigxas Lia vocxo.

⁴Dopo il lampo, una voce rugge; egli tuona con la sua voce maestosa; e quando s’ode la voce, il fulmine non e già più nella sua mano.

⁵Mirinde tondras Dio per Sia vocxo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

⁵Iddio tuona con la sua voce maravigliosamente; grandi cose egli fa che noi non intendiamo.

⁶Al la negxo Li diras:Falu sur la teron; Ankaux al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

⁶Dice alla neve: "Cadi sulla terra!" lo dice al nembo della pioggia, al nembo delle piogge torrenziali.

⁷Sur la manon de cxiu homo Li metas sigelon, Por ke cxiuj homoj sciu Lian faron.

⁷Rende inerte ogni mano d’uomo, onde tutti i mortali, che son opera sua, imparino a conoscerlo.

⁸La sovagxa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia logxejo.

⁸Le bestie selvagge vanno nel covo, e stan ritirate entro le tane.

⁹El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

⁹Dai recessi del sud viene l’uragano, dagli aquiloni il freddo.

¹⁰De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo farigxas kvazaux fandajxo.

¹⁰Al soffio di Dio si forma il ghiaccio e si contrae la distesa dell’acque.

¹¹La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo dissxutas Lian lumon.

¹¹Egli carica pure le nubi d’umidità, disperde lontano le nuvole che portano i suoi lampi

¹²Li direktas ilin cxirkauxen, kien Li volas, Por ke ili plenumu cxion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

¹²ed esse, da lui guidate, vanno vagando nei lor giri per eseguir quanto ei loro comanda sopra la faccia di tutta la terra;

¹³CXu por puno de ia lando, CXu por favorkorajxo Li ilin direktas.

¹³e le manda o come flagello, o come beneficio alla sua terra, o come prova della sua bontà.

¹⁴Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

¹⁴Porgi l’orecchio a questo, o Giobbe; fermati, e considera le maraviglie di Dio!

¹⁵CXu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

¹⁵Sai tu come Iddio le diriga e faccia guizzare il lampo dalle sue nubi?

¹⁶CXu vi komprenas, cxe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

¹⁶Conosci tu l’equilibrio delle nuvole, le maraviglie di colui la cui scienza è perfetta?

¹⁷Kiamaniere viaj vestoj varmigxas, Kiam la tero kvietigxas de sude?

¹⁷Sai tu come mai gli abiti tuoi sono caldi quando la terra s’assopisce sotto il soffio dello scirocco?

¹⁸CXu vi povas etendi kun Li la cxielon, Firman kiel fandita spegulo?

¹⁸Puoi tu, come lui, distendere i cieli e farli solidi come uno specchio di metallo?

¹⁹Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

¹⁹Insegnaci tu che dirgli!… Nelle tenebre nostre, noi non abbiam parole.

²⁰CXu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

²⁰Gli si annunzierà forse ch’io voglio parlare? Ma chi mai può bramare d’essere inghiottito?

²¹Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la cxielo, Kiam la vento pasas kaj purigas gxin.

²¹Nessuno può fissare il sole che sfolgora ne’ cieli quando v’è passato il vento a renderli tersi.

²²De norde venas oro; CXirkaux Dio estas terura brilo.

²²Dal settentrione viene l’oro; ma Dio è circondato da una maestà terribile;

²³La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

²³l’Onnipotente noi non lo possiam scoprire. Egli è grande in forza, in equità, in perfetta giustizia; egli non opprime alcuno.

²⁴Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la sagxuloj.

²⁴Perciò gli uomini lo temono; ei non degna d’uno sguardo chi si presume savio".