¹Voku do! cxu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?

¹Chiama pure! C’è forse chi ti risponda? E a qual dei santi vorrai tu rivolgerti?

²Malsagxulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitigxemeco.

²No, il cruccio non uccide che l’insensato e l’irritazione non fa morir che lo stolto.

³Mi vidis malsagxulon, kiu enradikigxis, Kaj mi malbenis subite lian logxejon.

³Io ho veduto l’insensato prender radice, ma ben tosto ho dovuto maledirne la dimora.

⁴Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin cxe la pordego, Kaj neniu ilin savos.

⁴I suoi figli van privi di soccorso, sono oppressi alla porta, e non c’è chi li difenda.

⁵Lian rikoltajxon formangxos malsatulo, El inter la dornoj li gxin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havajxon.

⁵L’affamato gli divora la raccolta, gliela rapisce perfino di tra le spine; e l’assetato gli trangugia i beni.

⁶Ne el la polvo eliras malpiajxo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.

⁶Ché la sventura non spunta dalla terra né il dolore germina dal suolo;

⁷Sed homo naskigxas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.

⁷ma l’uomo nasce per soffrire, come la favilla per volare in alto.

⁸Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;

⁸Io però vorrei cercar di Dio, e a Dio vorrei esporre la mia causa:

⁹Al Tiu, kiu faras grandajxojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindajxojn, kiujn neniu povas kalkuli;

⁹a lui, che fa cose grandi, imperscrutabili, maraviglie senza numero;

¹⁰Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,

¹⁰che spande la pioggia sopra la terra e manda le acque sui campi;

¹¹Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj levigxu savite.

¹¹che innalza quelli ch’erano abbassati e pone in salvo gli afflitti in luogo elevato;

¹²Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.

¹²che sventa i disegni degli astuti sicché le loro mani non giungono ad eseguirli;

¹³Li kaptas la sagxulojn per ilia ruzajxo; Kaj la decido de maliculoj farigxas senvalora.

¹³che prende gli abili nella loro astuzia, sì che il consiglio degli scaltri va in rovina.

¹⁴En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.

¹⁴Di giorno essi incorron nelle tenebre, in pien mezzodì brancolan come di notte;

¹⁵Li savas kontraux glavo, Kontraux la busxo kaj mano de potenculo Li savas malricxulon.

¹⁵ma Iddio salva il meschino dalla spada della lor bocca, e il povero di man del potente.

¹⁶Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian busxon.

¹⁶E così pel misero v’è speranza, mentre l’iniquità ha la bocca chiusa.

¹⁷Felicxa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malsxatu;

¹⁷Beato l’uomo che Dio castiga! E tu non isdegnar la correzione dell’Onnipotente;

¹⁸CXar Li vundas, sed ankaux bandagxas; Li batas, sed Liaj manoj ankaux resanigas.

¹⁸giacché egli fa la piaga, poi la fascia; egli ferisce, ma le sue mani guariscono.

¹⁹En ses malfelicxoj Li vin savos; En la sepa ne tusxos vin la malbono.

¹⁹In sei distrette egli sarà il tuo liberatore e in sette il male non ti toccherà.

²⁰En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.

²⁰In tempo di carestia ti scamperà dalla morte, in tempo di guerra dai colpi della spada.

²¹Kontraux la vipo de lango vi estos kasxita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam gxi venos.

²¹Sarai sottratto al flagello della lingua, non temerai quando verrà il disastro.

²²Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;

²²In mezzo al disastro e alla fame riderai, non paventerai le belve della terra;

²³CXar kun la sxtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.

²³perché avrai per alleate le pietre del suolo, e gli animali de’ campi saran teco in pace.

²⁴Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian logxejon, kaj nenio mankos.

²⁴Saprai sicura la tua tenda; e, visitando i tuoi pascoli, vedrai che non ti manca nulla.

²⁵Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.

²⁵Saprai che la tua progenie moltiplica, che i tuoi rampolli crescono come l’erba de’ campi.

²⁶En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.

²⁶Scenderai maturo nella tomba, come la bica di mannelle che si ripone a suo tempo.

²⁷Vidu, ni tion esploris, kaj tiel gxi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.

²⁷Ecco quel che abbiam trovato, riflettendo. Così è. Tu ascolta, e fanne tuo pro".