¹Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

¹Naamatietis Cofaras atsakydamas tarė:

²CXu kontraux multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj cxu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

²“Ar žodžių gausybė neturi būti atsakyta? Ar, daug kalbėdamas, būsi išteisintas?

³CXu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

³Ar tavo melai galėtų nutildyti vyrus? Kai tu tyčiojiesi, ar niekas tavęs nesugėdins?

⁴Vi diras:Mia opinio estas gxusta, Kaj mi estas pura antaux Viaj okuloj.

⁴Tu sakei: ‘Mano mokslas yra tikras, aš esu teisus Tavo akyse’.

⁵Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaux vi Siajn lipojn,

⁵O kad Dievas, pravėręs lūpas, prabiltų prieš tave.

⁶Kaj malkasxus antaux vi la sekretojn de la sagxo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne cxiujn viajn pekojn Dio rememoras.

⁶Jis apreikštų tau išminties paslaptis, ir tu pamatytum, kad du kartus daugiau turėtum kentėti. Žinok, kad Dievas iš tavęs reikalauja mažiau, negu verta tavo neteisybė.

⁷CXu vi povas eltrovi la esencon de Dio? CXu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

⁷Ar gali tyrinėdamas suprasti Dievą? Ar gali tobulai suprasti Visagalį?

⁸Tio estas pli alta ol la cxielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol SXeol; Kion vi povas ekscii?

⁸Jis aukščiau už dangų. Ką tu gali padaryti? Jis giliau už pragarą. Ką tu gali žinoti?

⁹Pli longa ol la tero estas gxia mezuro, Kaj pli largxa ol la maro.

⁹Jis ilgesnis už žemę ir platesnis už jūrą.

¹⁰Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros jugxon, Tiam kiu repusxos Lin?

¹⁰Jei Jis praeidamas suima ir patraukia tieson, kas Jam užgins?

¹¹CXar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

¹¹Jis pažįsta žmonių tuštybę, mato jų nedorybes. Ar Jis nekreips į tai dėmesio?

¹²Ecx vanta homo devas kompreni, Ecx homo, kiu naskigxis sovagxulo.

¹²Tuščias žmogus dedasi išmintingas, nors gimsta kaip laukinio asilo jauniklis.

¹³Se vi arangxas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

¹³Jei tu paruoši savo širdį ir ištiesi savo rankas į Jį,

¹⁴Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonajxoj resti en via tendo:

¹⁴jei pašalinsi savo kaltes ir neleisi nedorybei gyventi tavyje,

¹⁵Tiam vi povos levi vian vizagxon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

¹⁵tada pakelsi savo veidą be dėmės, būsi tvirtas ir nieko nebijosi.

¹⁶Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros gxin kiel forfluintan akvon.

¹⁶Tada pamirši buvusį vargą, prisiminsi jį kaip nutekėjusį vandenį.

¹⁷Kaj via vivo levigxos pli hele ol la tagmezo, La mallumo farigxos kiel mateno.

¹⁷Tavo gyvenimas bus šviesus kaip vidudienis, tu nušvisi kaip rytas.

¹⁸Kaj vi estos trankvila, cxar ekzistas espero; Vi rigardos cxirkauxen, kaj iros dormi en sendangxereco.

¹⁸Tu būsi saugus, nes yra viltis, tu apsiklosi ir ilsėsies ramybėje.

¹⁹Vi kusxos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj sercxos vian favoron.

¹⁹Tu atsigulsi ir niekas tavęs neišgąsdins, daugelis ieškos tavo pagalbos.

²⁰Sed la okuloj de malpiuloj konsumigxos, Pereos por ili la rifugxo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.

²⁰Tačiau nedorėlių akys užges, jie nepaspruks, jų viltis kaip paskutinis atodūsis”.