¹Kaj Ijob respondis kaj diris:

¹Jobas atsakydamas tarė:

²Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la sagxo.

²“Iš tikrųjų jūs esate žmonės, su kuriais išmintis mirs!

³Mi ankaux havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?

³Aš turiu supratimą kaip ir jūs ir nesu už jus menkesnis. O kas viso to nežino?

⁴Mi farigxis mokatajxo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis auxskultata; Virtulo kaj senkulpulo farigxis mokatajxo;

⁴Mano artimas išjuokia mane. Aš šaukiausi Dievo, ir Jis mane išklausė, o jūs juokiatės iš teisaus ir doro žmogaus.

⁵Malestimata lucerneto li estas antaux la pensoj de felicxuloj, Pretigita por migrantoj.

⁵Tas, kuris saugus, paniekina žiburį, paruoštą tam, kurio koja paslysta.

⁶Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendangxerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.

⁶Plėšikų palapinės pilnos ir Dievą rūstinantys saugūs, bet Dievas atidavė viską į jų rankas.

⁷Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la cxielo, kaj ili diros al vi;

⁷Paklausk žvėrių, jie tave pamokys, ir padangių paukščių­jie tau pasakys.

⁸Aux parolu kun la tero, kaj gxi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fisxoj de la maro.

⁸Kalbėk žemei, ji tau patars, jūros žuvys paaiškins tau.

⁹Kiu ne ekscius el cxio cxi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,

⁹Kas iš viso to nepažins, kad Viešpaties ranka tai padarė?

¹⁰De Tiu, en kies mano estas la animo de cxio vivanta Kaj la spirito de cxiu homa karno?

¹⁰Jo rankoje yra kiekvieno gyvio siela ir kiekvieno žmogaus kvapas.

¹¹La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la mangxajxon.

¹¹Ausis skiria žodžius, burna jaučia maisto skonį.

¹²La maljunuloj posedas sagxon, Kaj la grandagxuloj kompetentecon.

¹²Su senoliais išmintis, ir ilgaamžiai turi supratimą.

¹³CXe Li estas la sagxo kaj la forto; CXe Li estas konsilo kaj kompetenteco.

¹³Su Juo išmintis ir galia, Jis išmano ir pamoko.

¹⁴Kion Li detruas, tio ne rekonstruigxas; Kiun Li ensxlosos, tiu ne liberigxos.

¹⁴Jei Jis sugriauna, niekas nebegali atstatyti; jei Jis uždaro žmogų, niekas nebeatidaro.

¹⁵Kiam Li digas la akvon, gxi elsekigxas; Kiam Li fluigas gxin, gxi renversas la teron.

¹⁵Kai Jis sulaiko vandenis, jie išdžiūsta; kai siunčia juos, sunaikina žemę.

¹⁶CXe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.

¹⁶Jis yra galingas ir išmintingas, Jo žinioje apgavikas ir apgautasis.

¹⁷Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la jugxistojn Li faras malsagxaj.

¹⁷Krašto patarėjams jis atima išmintį, o teisėjus padaro kvailus.

¹⁸La ligilojn de regxoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.

¹⁸Jis atpalaiduoja karalių pančius ir juos sujuosia.

¹⁹Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.

¹⁹Jis atima kunigaikščiams garbę ir nuverčia galinguosius.

²⁰Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.

²⁰Jis nutildo patikimus kalbėtojus, o iš vyresniųjų atima supratimą.

²¹Li versxas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.

²¹Jis lieja paniekinimą ant kunigaikščių ir susilpnina galiūnų jėgas.

²²Li malkovras profundajxon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.

²²Jis atidengia, kas paslėpta tamsoje, ir iškelia švieson mirties šešėlį.

²³Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.

²³Jis iškelia tautas ir jas sunaikina; išsklaido ir vėl surenka.

²⁴Li senkuragxigas la cxefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;

²⁴Jis aptemdo protą tautų vadams, ir jie klaidžioja dykumoje be jokio kelio,

²⁵Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li sxanceligxigas ilin kiel ebriuloj.

²⁵jie grabalioja tamsoje ir blaškosi kaip girti”.