¹Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

¹Temanas Elifazas atsakydamas tarė:

²CXu sagxulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencajxoj?

²“Ar išmintingas žmogus kalba tuščius žodžius ir pripildo savo vidurius rytų vėjo?

³Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

³Ar jis kalba netinkamus žodžius ir sako tai, kas neatneša nieko gero?

⁴Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas pregxon antaux Dio.

⁴Tu atmetei baimę ir nesivaržai, kalbėdamas prieš Dievą.

⁵CXar via malbonago instigas vian busxon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

⁵Tavo lūpos kalba apie tavo kaltę ir tu pasirinkai klastingą liežuvį.

⁶Vin kondamnas via busxo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraux vi.

⁶Tavo paties burna pasmerkia tave, o ne aš, tavo paties lūpos liudija prieš tave.

⁷CXu vi naskigxis la unua homo? CXu vi estas kreita pli frue ol la altajxoj?

⁷Bene tu esi pirmas gimęs žmogus, sutvertas pirma kalnų?

⁸CXu vi auxdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la sagxon?

⁸Ar tu girdėjai Dievo paslaptis ir turi visą išmintį?

⁹Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

⁹Ką žinai, ko mes nežinome? Ką supranti, ko mes nesuprantame?

¹⁰Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

¹⁰Tarp mūsų yra ilgaamžių ir žilagalvių, senesnių už tavo tėvą.

¹¹CXu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

¹¹Ar tau neužtenka Dievo paguodos? Ar turi kokią paslaptį?

¹²Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

¹²Kodėl tavo širdis tave nunešė į šalį ir prieš ką merki savo akį?

¹³Ke vi direktas kontraux Dion vian koleron, Kaj elirigis el via busxo tiajn vortojn?

¹³Kodėl nukreipi savo dvasią prieš Dievą ir leidi tokiems žodžiams išeiti iš tavo lūpų?

¹⁴Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

¹⁴Kas yra žmogus, kad būtų tyras; tas, kuris gimęs iš moters, kad būtų teisus?

¹⁵Vidu, inter Liaj sanktuloj ne cxiuj estas fidindaj, Kaj la cxielo ne estas pura en Liaj okuloj:

¹⁵Jis nepasitiki savo šventaisiais ir dangūs nėra tyri Jo akivaizdoje,

¹⁶Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

¹⁶tuo labiau bjaurus ir purvinas žmogus, kuris geria nedorybę kaip vandenį.

¹⁷Mi montros al vi, auxskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

¹⁷Klausyk manęs, aš tave pamokysiu, ką patyriau, pasakysiu,

¹⁸Kion sagxuloj diris kaj ne kasxis antaux siaj patroj,

¹⁸ką išminčiai skelbė, sužinoję iš savo tėvų, ir nenuslėpė.

¹⁹Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

¹⁹Jiems vieniems buvo atiduota žemė ir joks svetimšalis nevaikščiojo tarp jų.

²⁰Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kasxita antaux li;

²⁰Nedorėlis kenčia per visas savo dienas, metų skaičius paslėptas nuo prispaudėjo.

²¹Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

²¹Baisūs garsai jo ausyse, taikos metu jį užklumpa naikintojas.

²²Li ne esperas, ke li savigxos el mallumo; Kaj li sercxas cxirkauxe glavon.

²²Jis nesitiki ištrūkti iš tamsos, jis paskirtas kardui.

²³Li vagadas, sercxante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

²³Jis klaidžioja, ieškodamas duonos. Bet kur ji? Jis žino, kad jo laukia tamsi diena.

²⁴Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel regxo, pretigxinta por batalo;

²⁴Jį gąsdina vargas ir pavojus, jie nugalės jį kaip karalius, pasiruošęs kovai.

²⁵Pro tio, ke li etendis sian manon kontraux Dion Kaj kontrauxstaris al la Plejpotenculo,

²⁵Nes jis grasina Dievui, kėsinasi į Visagalį,

²⁶Kuris kontraux Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj sxildoj.

²⁶su skydu rankoje puola Jį.

²⁷Li kovris sian vizagxon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

²⁷Jo veidas padengtas riebalais, jis pats aptekęs taukais.

²⁸Li logxas en urboj ruinigitaj, En domoj ne logxataj, Destinitaj esti sxtonamasoj.

²⁸Jis gyvena sugriautuose miestuose, namuose, kuriuose niekas negyvena, kurie skirti nugriauti.

²⁹Li ne restos ricxa, lia bonstato ne tenigxos, Kaj lia havajxo ne disvastigxos sur la tero.

²⁹Jis nepraturtės, jo nuosavybė neišliks; jo turtai nepasklis po žemę.

³⁰Li ne forklinigxos de mallumo; Flamo velksekigos liajn brancxojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia busxo.

³⁰Jis neištrūks iš tamsos, jo šakas sudegins liepsna, nuo Jo burnos kvapo jis pranyks.

³¹La erarinto ne fidu vantajxon, CXar vanta estos lia rekompenco.

³¹Tenepasitiki apsigaudamas tuštybe, nes tuštybe bus jam atlyginta.

³²Antauxtempe li finigxos, Kaj lia brancxo ne estos verda.

³²Jis pražus ne laiku ir jo šakos nežaliuos.

³³Lia nematura bero estos desxirita, kiel cxe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel cxe olivarbo.

³³Jo neprinokusios vynuogės nukris, nubyrės kaip alyvmedžio žiedai.

³⁴CXar la anaro de la hipokrituloj senhomigxos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subacxeton.

³⁴Veidmainių susirinkimas bus nevaisingas, ir ugnis sudegins kyšių ėmėjų palapines.

³⁵Ili gravedigxis per malpiajxo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicajxon.

³⁵Jie pastoja piktu sumanymu ir pagimdo blogį; jų pilvas paruošia apgaulę”.