¹Ijob respondis kaj diris:

¹Jobas atsakydamas tarė:

²Mi auxdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi cxiuj estas.

²“Tokių kalbų aš jau daug girdėjau. Netikę guodėjai jūs visi.

³CXu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

³Kada pasibaigs tuščios kalbos? Kas verčia tave man atsakyti?

⁴Mi ankaux povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

⁴Ir aš galėčiau taip kalbėti, jei jūs būtumėte mano vietoje. Aš galėčiau užversti jus žodžiais ir kraipyti galvą prieš jus.

⁵Mi fortigus vin per mia busxo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

⁵Tačiau aš stiprinčiau jus savo burna ir savo lūpų paguoda lengvinčiau jūsų kančią.

⁶Se mi parolos, mia doloro ne kvietigxos; Se mi cxesos, kio foriros de mi?

⁶Jei kalbu, mano skausmas nesumažėja; jei tyliu, man nelengviau.

⁷Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

⁷Bet dabar Jis vargina mane; Tu sunaikinai visą mano šeimą.

⁸Vi faris al mi sulkojn, tio farigxis atesto; Mia senfortigxo staras antaux mia vizagxo, kaj parolas.

⁸Tu pripildei mane raukšlių, kurios liudija prieš mane, mano liesumas pakyla manyje liudyti man į veidą.

⁹Lia kolero dissxiras; Mia malamanto grincigas kontraux mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraux mi siajn okulojn.

⁹Jis savo rūstybe parbloškė mane ir griežia dantimis prieš mane. Mano priešo akys įsmeigtos į mane.

¹⁰Ili malfermegis kontraux mi sian busxon, insulte batas min sur la vangojn; CXiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

¹⁰Jie atvėrė prieš mane savo burnas, plūsdami smogia man į veidą, jie susirinko prieš mane.

¹¹Dio transdonis min al maljustulo, JXetis min en la manojn de malbonuloj.

¹¹Dievas atidavė mane bedieviams, perdavė į nedorėlių rankas.

¹²Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

¹²Aš gyvenau ramiai, bet Jis supurtė mane; nutvėręs už sprando, sutraiškė mane ir pastatė sau taikiniu.

¹³Liaj pafistoj min cxirkauxis; Li dishakas miajn internajxojn kaj ne kompatas, Li elversxas sur la teron mian galon.

¹³Jo šauliai apsupo mane ir be pasigailėjimo perveria mano inkstus, išlieja mano tulžį.

¹⁴Li faras en mi brecxon post brecxo, Li kuras kontraux min kiel batalisto.

¹⁴Jis daro man žaizdą po žaizdos, puola mane kaip milžinas.

¹⁵Sakajxon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kasxis mian kornon.

¹⁵Aš savo kūną apdengiau ašutine; savo ragą paslėpiau dulkėse.

¹⁶Mia vizagxo sxvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

¹⁶Mano veidas ištino nuo ašarų, mano akys­mirties šešėlis,

¹⁷Kvankam ne trovigxas perfortajxo en miaj manoj, Kaj mia pregxo estas pura.

¹⁷nors mano rankose nėra neteisybės; mano malda yra tyra.

¹⁸Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

¹⁸Žeme, neuždenk mano kraujo, ir mano šauksmas tegul nenutyla.

¹⁹Vidu, en la cxielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

¹⁹Štai dabar mano liudytojas yra danguje, Tas, kuris pažįsta mane, yra aukštybėse.

²⁰Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

²⁰Mano draugai tyčiojasi iš manęs, tačiau Dievas mato mano ašaras.

²¹Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

²¹O kad kas galėtų apginti žmogų prieš Dievą, kaip žmogus apgina savo artimą.

²²CXar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.

²²Po kelerių metų aš nueisiu tuo keliu, kuriuo nebegrįžtama”.