1Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:
1Naamatietis Cofaras atsakydamas tarė:
2Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.
2“Mano mintys verčia mane atsiliepti, ir dėl to aš skubu kalbėti.
3Hontindan riprocxon mi auxdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.
3Aš girdėjau priekaištus man ir mano supratimo dvasia verčia mane atsakyti.
4CXu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,
4Ar nežinai, kad nuo seno, kai žmogus buvo įkurdintas žemėje,
5Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la gxojo de hipokritulo estas nur momenta?
5nedorėlių džiaugsmas trumpas ir veidmainių džiaugsmas tik akimirka?
6Se lia grandeco ecx atingus gxis la cxielo, Kaj lia kapo tusxus la nubon,
6Nors jo puikybė pasiektų dangus ir jo galva liestų debesis,
7Li tamen pereos por cxiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros:Kie li estas?
7jis pražus kaip jo paties išmatos. Kas jį matė, klaus: ‘Kur jis?’
8Kiel songxo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.
8Kaip sapnas jis dings, pranyks kaip nakties regėjimas.
9Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.
9Akis, kuri jį matė, nebematys jo daugiau ir jo vieta jo neberegės.
10Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havajxon.
10Jo vaikai ieškos beturčių palankumo, jo rankos sugrąžins jo turtus.
11Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kusxigxos kune kun li en la polvo.
11Jo kaulai pilni jaunystės nuodėmių, kurios gulės dulkėse kartu su juo.
12Se la malbono estas dolcxa en lia busxo, Li kasxas gxin sub sia lango,
12Nors nedorybė saldi jo burnoje, nors jis slepia ją po savo liežuviu,
13Li flegas gxin kaj ne forlasas gxin, Kaj retenas gxin sur sia palato:
13saugo ją ir nepaleidžia, paslėpęs savo burnoje,
14Tiam lia mangxajxo renversigxos en liaj internajxoj, Farigxos galo de aspidoj interne de li.
14tačiau maistas jo viduriuose virs gyvačių tulžimi.
15Li englutis havajxon, sed li gxin elvomos; El lia ventro Dio gxin elpelos.
15Prarytus turtus jis išvems; Dievas iš jo pilvo ištrauks juos.
16Venenon de aspidoj li sucxos; Lango de vipuro lin mortigos.
16Gyvačių nuodus jis čiulps, jį nužudys angies liežuvis.
17Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.
17Jis nematys upių ir upelių, tekančių medumi ir pienu.
18Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havajxo, li gxin fordonos kaj ne gxuos gxin.
18Ką jis uždirbo, turės atiduoti ir neprarys to. Jis atlygins savo turtais ir nepasidžiaugs jais.
19CXar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.
19Nes jis nuskriaudė ir apleido vargšą, pasisavino namus, kurių nestatė.
20CXar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.
20Jo godumui nebuvo ribų, bet jis nieko neišgelbės.
21Nenion restigis lia mangxemeco; Tial lia bonstato ne estos longedauxra.
21Neliks jo valgio ir niekas nežiūrės į jo gėrybes.
22Malgraux lia abundeco, li estos premata; CXiaspecaj suferoj trafos lin.
22Kai jis bus apsirūpinęs, jam bus ankšta, nelaimės rankos apims jį.
23Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.
23Kai jis norės prikimšti savo pilvą, Dievas pasiųs savo rūstybę ant jo, išlies ją, jam bevalgant.
24Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.
24Jis bėgs nuo geležinio ginklo, bet jį pervers varinis lankas.
25Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.
25Strėlė bus ištraukta iš jo kūno, žibantis antgalis bus išliejęs jo tulžį; siaubai apniks jį.
26Nenia mallumo povos kasxi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.
26Tamsa paslėpta jo viduje; prarys jį ugnis, kurios niekas neužkūrė. Bus varginami tie, kas liks jo palapinėje.
27La cxielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero levigxos kontraux lin.
27Dangus atskleis jo kaltę ir žemė sukils prieš jį.
28Malaperos la greno el lia domo, Dissxutita gxi estos en la tago de Lia kolero.
28Visas jo turtas bus sunaikintas ir nuneštas Jo rūstybės dieną.
29Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredajxo destinita por li de Dio.
29Tokia dalis yra nuo Dievo nedorėliui ir toks palikimas yra Dievo jam skirtas”.