¹Ijob respondis kaj diris:

¹Jobas atsakydamas tarė:

²Auxskultu mian parolon; Kaj gxi estu anstataux viaj konsoloj.

²“Klausykite atidžiai mano žodžių, ir tokia bus jūsų paguoda.

³Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

³Kantriai išklausykite mano kalbą; kai baigsiu, galite toliau tyčiotis.

⁴CXu kontraux homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

⁴Argi mano skundas žmogui? Jei taip būtų, mano dvasia nesijaudintų.

⁵Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la busxon.

⁵Pažvelkite į mane ir nusigąskite, uždenkite ranka savo burnas.

⁶Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

⁶Tai prisiminęs, pats nusigąstu, drebėjimas apima mano kūną.

⁷Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havajxon?

⁷Kodėl nedorėliai gyvena iki senatvės ir yra kupini jėgos?

⁸Ilia idaro estas bone arangxita antaux ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaux iliaj okuloj.

⁸Jų palikuonys įsikuria jų aplinkoje, jų vaikaičiai gyvena su jais.

⁹Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

⁹Jų namai saugūs, jie nieko nebijo, ir Dievo lazda jų neplaka.

¹⁰Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpusxata; Ilia bovino gravedigxas kaj ne abortas.

¹⁰Jų galvijai veisiasi, karvės apsiveršiuoja ir neišsimeta.

¹¹Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel sxafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

¹¹Jų vaikai šokinėja kaip ėriukai ir žaidžia.

¹²Ili gxojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

¹²Jie paima būgnelius ir arfas ir džiaugiasi, skambant fleitai.

¹³Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en SXeolon momente.

¹³Jie gyvena pasiturinčiai ir per akimirksnį nueina į kapus,

¹⁴Kaj tamen ili diras al Dio:Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

¹⁴nors jie sako Dievui: ‘Atsitrauk nuo mūsų. Mes nenorime pažinti Tavo kelių.

¹⁵Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

¹⁵Kas yra Visagalis, kad Jam turėtume tarnauti? Kokią naudą turėsime, jei melsimės Jam?’

¹⁶Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

¹⁶Bet jų gerovė nėra jų pačių rankose; todėl nedorėlių patarimas yra toli nuo manęs.

¹⁷GXis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingigxu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

¹⁷Juk dažnai užgęsta nedorėlių žibintas ir juos prislegia nelaimės! Dievas užsirūstinęs siunčia jiems vargų.

¹⁸Ili estu kiel pajlero antaux vento, Kaj kiel grenventumajxo, kiun forportas ventego.

¹⁸Jie yra kaip šiaudai prieš vėją, kaip audros nunešami pelai.

¹⁹Dio konservas lian malfelicxon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

¹⁹Jūs sakote, kad Dievas kaupia nedorybes jo vaikams! Tegul Jis atlygina jam pačiam, kad jis tai žinotų.

²⁰Liaj propraj okuloj vidu lian malfelicxon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

²⁰Jo akys tepamato savo pražūtį ir jis tegeria Visagalio rūstybę.

²¹CXar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finigxis?

²¹Kam jam rūpintis savo namais po savęs, kai jo mėnesių skaičius bus nutrauktas?

²²CXu oni povas instrui scion al Dio, Kiu jugxas ja plej altajn?

²²Argi galima pamokyti išminties Dievą, kuris teisia valdovus?

²³Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

²³Vienas miršta kupinas jėgų, laisvas nuo rūpesčių ir ramus,

²⁴Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

²⁴jo viduriai pilni taukų ir jo kaulai prisigėrę smegenų.

²⁵Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne gxuis bonon.

²⁵Kitas miršta su apkartusia siela, nieko gero neragavęs.

²⁶Sed ambaux kune ili kusxas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

²⁶Abu paguldomi į dulkes, ir kirmėlės juos apdengia.

²⁷Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraux mi;

²⁷Aš žinau jūsų mintis ir jūsų nedoras užmačias prieš mane.

²⁸Vi diros:Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu logxis la malpiuloj?

²⁸Jūs sakote: ‘Kur kunigaikščių namai ir kur nedorėlių buveinės?’

²⁹Sed demandu la vojagxantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

²⁹Pasiklausykite keliautojų ir pasimokykite iš jų pasakojimų,

³⁰En tago de malfelicxo la malpiulo estas sxirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

³⁰kad nedorėlis palaikomas žlugimo dienai ir bus atvestas į rūstybės dieną.

³¹Kiu montros antaux lia vizagxo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

³¹Kas pasakys jam į akis apie jo kelius? Kas atlygins jam už tai, ką jis padarė?

³²Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altajxeto estas starigataj gardistoj.

³²Jis bus nuvežtas į kapines ir pasiliks kape.

³³Dolcxaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li trenigxas cxiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaux li.

³³Slėnio grumstai bus jam mieli; kiekvienas žmogus nueis paskui jį ir prieš jį buvo nesuskaitoma daugybė.

³⁴Kiel do vi volas konsoli min per vantajxo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malgxustajxojn?

³⁴Kaip tad jūs mane tuščiai guodžiate, nes jūsų atsakymai yra tik apgaulė”.