¹Ankaux cxi tio estas sentencoj de Salomono, kiujn kolektis la viroj de HXizkija, regxo de Judujo.

¹Tai taip pat Saliamono patarlės, kurias surinko Judo karaliaus Ezekijo vyrai.

²Honoro de Dio estas kasxi aferon; Sed honoro de regxoj estas esplori aferon.

²Dievo šlovė­nuslėpti dalyką, karaliaus garbė­ištirti dalyką.

³La cxielo estas alta, la tero estas profunda, Kaj la koro de regxoj estas neesplorebla.

³Kaip dangaus aukštybės ir žemės gilybės, taip neištiriama karaliaus širdis.

⁴Forigu de argxento la almiksajxon, Kaj la puriganto ricevos vazon.

⁴Pašalink priemaišas iš sidabro, ir sidabrakalys padarys iš jo indą.

⁵Forigu malvirtulon de la regxo, Kaj lia trono fortikigxos en justeco.

⁵Pašalink nedorėlį iš karaliaus akivaizdos, ir jo sostas įsitvirtins teisingume.

⁶Ne montru vin granda antaux la regxo, Kaj sur la loko de eminentuloj ne starigxu;

⁶Nesiaukštink karaliaus akivaizdoje, nestok didžiūnų vieton.

⁷CXar pli bone estas, se oni diros al vi:Levigxu cxi tien, Ol se oni malaltigos vin antaux eminentulo, Kiun vidis viaj okuloj.

⁷Geriau būti pakviestam į garbingesnę vietą, negu būti pažemintam akivaizdoje kunigaikščio, kurį matei savo akimis.

⁸Ne komencu tuj disputi; CXar kion vi faros poste, kiam via proksimulo vin hontigos?

⁸Neik skubotai į teismą, nes nežinosi, ką daryti, kai tavo artimas sugėdins tave.

⁹Faru disputon kun via proksimulo mem, Sed sekreton de aliulo ne malkasxu;

⁹Išspręskite savo ginčą su artimu tarpusavyje ir neatskleiskite paslapčių svetimiesiems,

¹⁰CXar alie auxdanto vin riprocxos, Kaj vian babilon vi jam ne povos repreni.

¹⁰kad kas išgirdęs nesugėdintų tavęs ir tavo garbė nenukentėtų.

¹¹Vorto dirita en gxusta tempo Estas kiel oraj pomoj sur retajxo argxenta.

¹¹Laiku pasakytas tinkamas žodis yra kaip aukso obuolys sidabro įdėkle.

¹²Kiel ora orelringo kaj multekosta kolringo, Tiel estas sagxa admonanto por auxskultanta orelo.

¹²Išmintingas įspėjimas paklusniai ausiai yra kaip aukso žiedas ar auksinis papuošalas.

¹³Kiel malvarmo de negxo en la tempo de rikolto, Tiel estas fidela sendito por siaj sendintoj: Li revigligas la animon de sia sinjoro.

¹³Ištikimas pasiuntinys yra kaip sniego šaltumas pjūties metu, jis atgaivina šeimininko širdį.

¹⁴Kiel nuboj kaj vento sen pluvo, Tiel estas homo, kiu fanfaronas per dono, kiun li ne faras.

¹⁴Kas giriasi tuo, ko nepadarė, yra kaip debesys ir vėjai be lietaus.

¹⁵Per pacienco oni altiras al si potenculon, Kaj mola parolo rompas oston.

¹⁵Kantrumu galima įtikinti kunigaikštį; švelnus liežuvis sulaužo kaulus.

¹⁶Kiam vi trovis mielon, mangxu, kiom vi bezonas, Por ke vi ne farigxu tro sata kaj ne elvomu gxin.

¹⁶Radęs medaus, valgyk, kiek nori, tik nepersivalgyk, kad nereikėtų išvemti.

¹⁷Detenu vian piedon de la domo de via proksimulo; CXar alie vi tedus lin kaj li vin malamus.

¹⁷Nesilankyk per dažnai pas savo artimą, kad nenusibostum ir jis nepradėtų tavęs nekęsti.

¹⁸Kiel martelo kaj glavo kaj akra sago Estas tiu homo, kiu parolas pri sia proksimulo malveran ateston.

¹⁸Žmogus, kuris neteisingai liudija prieš savo artimą, yra kaip ietis, kardas ar aštri strėlė.

¹⁹Kiel putra dento kaj malforta piedo Estas nefidinda espero en tago de mizero.

¹⁹Kaip sugedęs dantis ar išnirusi koja, taip pasitikėjimas neištikimu žmogumi nelaimės dieną.

²⁰Kiel demeto de vesto en tempo de malvarmo, kiel vinagro sur natro, Tiel estas kantado de kantoj al koro suferanta.

²⁰Kas dainuoja liūdinčiam, prilygsta tam, kuris atima apsiaustą šaltą dieną arba užpila actą ant žaizdos.

²¹Se via malamanto estas malsata, mangxigu al li panon; Kaj se li estas soifa, trinkigu al li akvon;

²¹Jei tavo priešas alksta, pavalgydink jį, jei trokšta­pagirdyk.

²²CXar fajrajn karbojn vi kolektos sur lia kapo, Kaj la Eternulo vin rekompencos.

²²Taip darydamas, krausi žarijas ant jo galvos, ir Viešpats atlygins tau.

²³Norda vento kauxzas pluvon, Kaj cxagrenita vizagxo kasxatan parolon.

²³Šiaurys vėjas atneša lietų, apkalbos sukelia pyktį.

²⁴Pli bone estas logxi sur angulo de tegmento, Ol kun malpacema edzino en komuna domo.

²⁴Geriau gyventi palėpės kampe negu su vaidinga moterimi dideliuose namuose.

²⁵Kiel malvarma akvo por suferanto de soifo, Tiel estas bona sciigo el lando malproksima.

²⁵Kaip šaltas vanduo ištroškusiam, taip gera žinia iš tolimo krašto.

²⁶Virtulo, kiu falas antaux malvirtulo, Estas malklara fonto kaj malbonigita puto.

²⁶Kaip sudrumstas šaltinis arba užterštas šulinys yra teisusis, krentąs prieš nedorėlį.

²⁷Ne bone estas mangxi tro multe da mielo; Kaj ne glore estas sercxi sian gloron.

²⁷Negerai persivalgyti medaus, taip pat siekti sau šlovės nėra šlovė.

²⁸Homo, kiu ne povas regi sian spiriton, Estas urbo detruita, kiu ne havas muron.

²⁸Žmogus, kuris nesusivaldo, yra kaip atviras miestas, kurio sienos sugriautos.