¹Kiel negxo en somero, kaj kiel pluvo en tempo de rikolto, Tiel ne konvenas honoro por malsagxulo.

¹Kaip sniegas vasarą ir lietus pjūties metu, taip garbė netinka kvailiui.

²Kiel birdo forlevigxas, kiel hirundo forflugas, Tiel senkauxza malbeno ne efektivigxas.

²Kaip žvirblis nuskrenda ir kregždė nulekia, taip neišsipildys neužpelnytas prakeikimas.

³Vipo estas por cxevalo, brido por azeno, Kaj bastono por la dorso de malsagxuloj.

³Botagas arkliui, žąslai asilui, rykštė kvailio nugarai.

⁴Ne respondu al malsagxulo laux lia malsagxeco, Por ke vi mem ne farigxu egala al li.

⁴Neatsakyk kvailiui pagal jo kvailumą, kad netaptum panašus į jį.

⁵Respondu al malsagxulo laux lia malsagxeco, Por ke li ne estu sagxulo en siaj propraj okuloj.

⁵Atsakyk kvailiui pagal jo kvailumą taip, kad jis neatrodytų sau išmintingas.

⁶Kiu komisias aferon al malsagxulo, Tiu trancxas al si la piedojn kaj sin suferigas.

⁶Kas siunčia kvailą pasiuntinį, nusikerta kojas ir patiria nuostolį.

⁷Kiel la kruroj de lamulo pendas peze, Tiel estas sentenco en la busxo de malsagxuloj.

⁷Kaip luošas negali vaikščioti savo kojomis, taip patarlė netinka kvailiui.

⁸Kiel iu, kiu alligas sxtonon al jxetilo, Tiel estas tiu, kiu faras honoron al malsagxulo.

⁸Gerbti kvailą yra kaip dėti brangakmenį į mėtyklę.

⁹Kiel dorna kano en la mano de ebriulo, Tiel estas sentenco en la busxo de malsagxuloj.

⁹Kaip erškėtis girtuoklio rankoje, taip patarlė kvailio burnoje.

¹⁰Kompetentulo cxion bone faras; Sed kiu dungas pasantojn, tiu dungas malsagxulojn.

¹⁰Didis Dievas, kuris visa padarė, atlygina kvailiui ir neištikimam.

¹¹Kiel hundo revenas al sia vomitajxo, Tiel malsagxulo ripetas sian malsagxajxon.

¹¹Kaip šuo grįžta prie savo vėmalo, taip kvailys kartoja savo kvailystes.

¹²CXu vi vidas homon, kiu estas sagxa en siaj okuloj? Estas pli da espero por malsagxulo ol por li.

¹²Kvailys teikia daugiau vilties negu žmogus, kuris laiko save išmintingu.

¹³Maldiligentulo diras:Leono estas sur la vojo, Leono estas sur la stratoj.

¹³Tinginys sako: “Liūtas kelyje! Žiaurus liūtas gatvėje!”

¹⁴Pordo turnigxas sur sia hoko, Kaj maldiligentulo sur sia lito.

¹⁴Kaip durys sukasi ant vyrių, taip tinginys vartosi lovoje.

¹⁵Maldiligentulo sxovas sian manon en la poton, Kaj ne volas venigi gxin al sia busxo.

¹⁵Tinginys įkiša savo ranką į dubenį, bet jam sunku pakelti ją prie burnos.

¹⁶Maldiligentulo estas en siaj okuloj pli sagxa, Ol sep veraj sagxuloj.

¹⁶Tinginys laiko save išmintingesniu už septynis vyrus, galinčius išmintingai atsakyti.

¹⁷Pasanto, kiu sin miksas en malpropran disputon, Estas kiel iu, kiu kaptas hundon je la oreloj.

¹⁷Kas praeidamas įsikiša į vaidus, kurie jo neliečia, elgiasi kaip tas, kuris šunį griebia už ausų.

¹⁸Kiel frenezulo, kiu jxetas fajron, Sagojn, kaj morton,

¹⁸Kaip beprotis, kuris mėto žarijas, laido strėles ir žudo,

¹⁹Tiel estas homo, kiu trompas sian proksimulon, Kaj diras:Mi ja sxercas.

¹⁹yra tas, kas apgauna artimą ir sako: “Aš pajuokavau”.

²⁰Kie ne estas ligno, estingigxas la fajro; Kaj se ne estas kalumnianto, cxesigxas malpaco.

²⁰Kai nėra malkų, gęsta ugnis; pašalinus apkalbėtoją, baigiasi ginčai.

²¹Karbo servas por ardajxo, ligno por fajro, Kaj homo malpacema por provoki malpacon.

²¹Kaip iš anglių atsiranda žarijos ir iš malkų ugnis, taip vaidingas žmogus sukelia kivirčus.

²²La vortoj de kalumnianto estas kiel frandajxoj, Kaj ili penetras en la profundon de la ventro.

²²Apkalbos yra lyg skanėstas, kuris pasiekia žmogaus vidurius.

²³Varmegaj lipoj kun malica koro Estas nepurigita argxento, kiu kovras argilajxon.

²³Karšti žodžiai ir nedora širdis yra kaip sidabro priemaišomis aptraukta molinė šukė.

²⁴Malamanto havas maskitajn parolojn, Kaj en sia koro li preparas malicon.

²⁴Kas neapkenčia, slepia tai po savo lūpomis ir laiko klastą savyje.

²⁵Kiam li cxarmigas sian vocxon, ne kredu al li; CXar sep abomenajxoj estas en lia koro.

²⁵Kai jis kalba maloniai, netikėk juo: jo širdyje yra septynios bjaurystės.

²⁶Kiu trompe kasxas malamon, Tiu aperigos sian malbonecon en popola kunveno.

²⁶Nors jis neapykantą slepia žodžiais, jo nedorybė paaiškės tautos susirinkime.

²⁷Kiu fosas foson, tiu falos en gxin; Kaj kiu rulas sxtonon, al tiu gxi revenos.

²⁷Kas kasa duobę, pats į ją įkrinta. Kas parita akmenį, ant to jis sugrįžta.

²⁸Mensogema lango malamas tiujn, kiujn gxi dispremis; Kaj hipokrita busxo kauxzas pereon.

²⁸Meluojantis liežuvis nekenčia tų, kurie nuo jo nukenčia. Pataikaujanti burna sukelia pražūtį.