¹Mia filo! atentu mian sagxon; Al mia prudento klinu vian orelon,

¹Mano sūnau, būk dėmesingas mano išminčiai ir palenk ausį mano supratimui,

²Por ke vi konservu prudenton Kaj via busxo tenu scion.

²kad būtum nuovokus ir tavo lūpos išlaikytų pažinimą.

³CXar la busxo de malcxastulino elversxas mielon, Kaj sxia gorgxo estas pli glata ol oleo.

³Kaip varvantis medus svetimos moters lūpos ir jos burna švelnesnė už aliejų.

⁴Sed sxia sekvajxo estas maldolcxa kiel absinto, Akra kiel ambauxtrancxa glavo.

⁴Bet galiausiai ji tampa karti kaip metėlė ir aštri kaip dviašmenis kalavijas.

⁵SXiaj piedoj iras malsupren al la morto; SXiaj pasxoj atingas SXeolon.

⁵Jos kojos žengia į mirtį, jos žingsniai veda į pragarą.

⁶SXi ne iras rekte laux la vojo de vivo; SXiaj pasxoj sxanceligxas, sed tion sxi ne scias.

⁶Kad tu nemąstytum apie jos gyvenimo taką, žinok­jos keliai nepastovūs ir tu negali jų suprasti.

⁷Kaj nun, infanoj, auxskultu min, Kaj ne forklinigxu de la vortoj de mia busxo.

⁷Dabar, mano vaikai, klausykite manęs ir neatsitraukite nuo mano burnos žodžių.

⁸Malproksimigu de sxi vian vojon, Kaj ne proksimigxu al la pordo de sxia domo,

⁸Atitolink nuo jos savo kelią ir nesiartink prie jos namų durų,

⁹Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

⁹kad neatiduotum savo garbės kitiems ir savo metų negailestingajam;

¹⁰Por ke fremduloj ne satigxu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

¹⁰kad svetimi nesisotintų tavo gėrybėmis ir tavo darbas nebūtų svetimojo namuose,

¹¹GXis vi gxemos en la fino, Kiam konsumigxos via karno kaj via korpo,

¹¹ir galiausiai neturėtum vaitoti, išsekinęs kūną bei jėgas,

¹²Kaj vi diros:Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malsxatis moraligon!

¹²ir sakyti: “Kodėl nekenčiau pamokymų ir mano širdis paniekino pabarimą,

¹³Kaj mi ne auxskultis la vocxon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

¹³neklausiau savo mokytojų balso ir nepalenkiau savo ausies prie tų, kurie mane mokė?

¹⁴Mi estis preskaux en cxia malbono Meze de kunveno kaj societo.

¹⁴Aš kone patekau į visokias nelaimes bendruomenės ir susirinkimo vidury”.

¹⁵Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

¹⁵Gerk vandenį iš savo šulinio, tekantį vandenį iš savo versmės.

¹⁶Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

¹⁶Ar tavo vandens šaltiniai išsilies po gatves, o vandens srovės aikštėse?

¹⁷Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

¹⁷Tebūna jie tik tau, nedalink jų svetimiems.

¹⁸Via fonto estu benata; Kaj havu gxojon de la edzino de via juneco.

¹⁸Tebūna tavo šaltinis palaimintas ir džiaukis su savo jaunystės žmona.

¹⁹SXi estas cxarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; SXiaj karesoj gxuigu vin en cxiu tempo, SXia amo cxiam donu al vi plezuron.

¹⁹Ji kaip miela stirna, kaip grakšti elnė. Tegul jos krūtys tenkina tave visą laiką, nuolat mėgaukis jos meile.

²⁰Kaj kial, mia filo, vi volas sercxi al vi plezuron cxe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

²⁰Mano sūnau, kam tau mėgautis svetima moterimi ir apsikabinti su svetimąja?

²¹CXar antaux la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj cxiujn liajn irojn Li pripensas.

²¹Viešpats stebi visus žmogaus kelius ir apsvarsto visus jo takus.

²²Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la sxnuroj de lia peko lin tenos.

²²Nedorėlį sugauna jo paties nedorybės ir supančioja jo nuodėmių pančiai.

²³Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.

²³Jis miršta nepasimokęs, per savo didelį kvailumą nuklysta.