¹Mia filo! se vi garantiis por via proksimulo Kaj donis vian manon por aliulo,

¹Mano sūnau, jei laidavai už savo artimą ar padavei ranką už svetimąjį,

²Tiam vi enretigxis per la vortoj de via busxo, Kaptigxis per la vortoj de via busxo.

²tu įsipainiojai savo burnos žodžiais ir esi sugautas savo kalbomis.

³Tiam, mia filo, agu tiel kaj savigxu, CXar vi falis en la mano de via proksimulo: Iru, vigligxu, kaj petegu vian proksimulon;

³Daryk štai ką, mano sūnau, ir gelbėk save, nes esi patekęs į savo artimo rankas: eik, nusižemink ir maldauk savo artimą.

⁴Ne lasu viajn okulojn dormi Kaj viajn palpebrojn dormeti;

⁴Neduok miegoti savo akims ir neleisk užsimerkti akių vokams.

⁵Savu vin, kiel gazelo, el la mano, Kaj kiel birdo el la mano de la birdokaptisto.

⁵Gelbėkis kaip elnė iš medžiotojo, kaip paukštis iš paukštgaudžio rankų.

⁶Iru al la formiko, vi maldiligentulo; Rigardu gxian agadon, kaj sagxigxu.

⁶Tinginy, eik pas skruzdę, apsvarstyk jos kelius ir būk išmintingas.

⁷Kvankam gxi ne havas estron, Nek kontrolanton, nek reganton,

⁷Ji neturi vadovo, prižiūrėtojo ar valdovo,

⁸GXi pretigas en la somero sian panon, GXi kolektas dum la rikolto sian mangxon.

⁸bet paruošia sau maisto vasarą ir pjūties metu renka atsargas.

⁹GXis kiam, maldiligentulo, vi kusxos? Kiam vi levigxos de via dormo?

⁹Ar ilgai miegosi, tinginy? Kada atsikelsi iš savo miego?

¹⁰Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kusxado;

¹⁰Truputį pamiegosi, truputį pasnausi, truputį pagulėsi sudėjęs rankas,

¹¹Kaj venos via malricxeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.

¹¹ir ateis skurdas kaip pakeleivis ir nepriteklius kaip ginkluotas plėšikas.

¹²Homo sentauxga, homo malbonfarema, Iras kun busxo malica,

¹²Nenaudėlis žmogus, piktadarys, vaikštinėja su klastinga burna,

¹³Donas signojn per la okuloj, aludas per siaj piedoj, Komprenigas per siaj fingroj;

¹³mirksi akimis, trypia kojomis, rodo pirštu.

¹⁴Perverseco estas en lia koro, li intencas malbonon; En cxiu tempo li semas malpacon.

¹⁴Klasta jo širdyje, jis nuolat planuoja pikta ir sėja vaidus.

¹⁵Tial subite venos lia pereo; Li estos rompita subite, kaj neniu lin sanigos.

¹⁵Todėl staiga ateis jo žlugimas, ūmai bus jis sudaužytas, nesulaukęs pagalbos.

¹⁶Jen estas ses aferoj, kiujn la Eternulo malamas, Kaj sep, kiujn Li abomenegas.

¹⁶Viešpats nekenčia šešių dalykų, septyni yra pasibjaurėjimas Jo akyse:

¹⁷Arogantaj okuloj, mensogema lango, Kaj manoj, kiuj versxas senkulpan sangon,

¹⁷išdidus žvilgsnis, meluojantis liežuvis, rankos, praliejančios nekaltą kraują,

¹⁸Koro, kiu preparas malbonfarajn intencojn, Piedoj, kiuj rapidas kuri al malbono,

¹⁸širdis, planuojanti nedorybę, kojos, greitos bėgti į pikta,

¹⁹Falsa atestanto, kiu elspiras mensogojn; Kaj tiu, kiu semas malpacon inter fratoj.

¹⁹neteisingas liudytojas, kalbantis melą ir žmogus, sėjantis nesantaiką tarp brolių.

²⁰Konservu, mia filo, la ordonon de via patro, Kaj ne forjxetu la instruon de via patrino.

²⁰Mano sūnau, laikykis savo tėvo įsakymų ir nepaniekink motinos įstatymo.

²¹Ligu ilin por cxiam al via koro, Volvu ilin sur vian kolon.

²¹Visam laikui užrišk juos ant savo širdies, apsivyniok aplink kaklą.

²²Kiam vi iros, ili gvidos vin; Kiam vi kusxigxos, ili vin gardos; Kaj kiam vi vekigxos, ili parolos kun vi.

²²Tau einant, jie lydės tave, tau atsigulus, jie saugos tave, tau pabudus, jie kalbės su tavimi.

²³CXar moralordono estas lumingo, kaj instruo estas lumo, Kaj edifaj predikoj estas vojo de vivo,

²³Įsakymas yra žiburys, įstatymas­šviesa, o pamokantis pabarimas­gyvenimo kelias.

²⁴Por gardi vin kontraux malbona virino, Kontraux glata lango de fremdulino.

²⁴Jie saugos tave nuo nedoros moters, nuo svetimos moters meilikaujančios kalbos.

²⁵Ne deziregu en via koro sxian belecon, Kaj ne kaptigxu per sxiaj palpebroj.

²⁵Negeisk jos grožio savo širdyje, tenesuvilioja tavęs jos blakstienos.

²⁶CXar la kosto de publikulino estas nur unu pano; Sed fremda edzino forkaptas la grandvaloran animon.

²⁶Dėl paleistuvės vyras lieka tik su duonos kąsniu, neištikimoji medžioja jo brangią gyvybę.

²⁷CXu iu povas teni fajron en sia sino tiel, Ke liaj vestoj ne brulu?

²⁷Ar gali žmogus paimti ugnį į savo antį ir nesudeginti drabužių?

²⁸CXu iu povas marsxi sur ardantaj karboj, Ne bruligante siajn piedojn?

²⁸Ar gali kas, vaikščiodamas ant žarijų, nenusideginti kojų?

²⁹Tiel ankaux estas kun tiu, kiu venas al la edzino de sia proksimulo; Neniu, kiu sxin ektusxas, restas sen puno.

²⁹Taip ir tas, kas įeina pas artimo žmoną; kas paliečia ją, neliks nekaltas.

³⁰Oni ne faras grandan honton al sxtelanto, Se li sxtelas por sin satigi, kiam li malsatas;

³⁰Vagis ne taip niekinamas, jei jis vagia būdamas alkanas ir norėdamas pasisotinti.

³¹Kaj kiam oni lin kaptas, li pagas sepoble; La tutan havon de sia domo li fordonas.

³¹Tačiau pagautas jis atlygins septyneriopai ir atiduos visą savo namų turtą.

³²Sed kiu adultas kun virino, tiu estas sensagxa; Tiu, kiu faras tion, pereigas sian animon;

³²Svetimoteriaujančiam trūksta proto, jis pats save pražudo.

³³Batojn kaj malhonoron li ricevas, Kaj lia honto ne elvisxigxas;

³³Žaizdų ir nešlovės jis susilauks, jo gėda nebus išdildyta;

³⁴CXar furiozas la jxaluzo de la edzo; Kaj li ne indulgas en la tempo de la vengxo.

³⁴nes pavydas sužadins vyro įniršį, jis nepasigailės keršto dieną.

³⁵Li rigardas nenian kompenson, Kaj li ne akceptas, se vi volas ecx multe donaci.

³⁵Jis nepriims jokios išpirkos ir nenusiramins, nors duotum jam daugybę dovanų.