¹Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu cxe vi miajn moralordonojn.

¹Mano sūnau, saugok mano žodžius ir neužmiršk mano įsakymų.

²Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.

²Saugok mano įsakymus ir būsi gyvas, sergėk mano įstatymą kaip savo akies vyzdį.

³Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.

³Užsirišk juos ant savo pirštų ir įsirašyk savo širdies plokštėje.

⁴Diru al la sagxo:Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;

⁴Išmintį vadink savo seserimi, o supratimą­artimiausiu savo draugu,

⁵Por ke vi estu gardata kontraux fremda edzino, Kontraux fremdulino, kies paroloj estas glataj.

⁵kad jie apsaugotų tave nuo svetimos moters, meilikaujančios savo žodžiais.

⁶CXar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;

⁶Kartą, žiūrėdamas pro savo namų lango groteles,

⁷Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,

⁷mačiau tarp jaunų, nepatyrusių žmonių neprotingą jaunuolį.

⁸Kiu pasis sur la placo preter sxia angulo, Kaj iris la vojon al sxia domo,

⁸Jis ėjo gatve pro jos kampą ir pasuko į jos namus.

⁹En krepusko, en vespero de tago, Kiam farigxis nokto kaj mallumo.

⁹Vakaro prieblandoje, juodą ir tamsią naktį,

¹⁰Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.

¹⁰jį pasitiko moteris su paleistuvės apdaru ir klastinga širdimi.

¹¹Bruema kaj vagema; SXiaj piedoj ne logxas en sxia domo.

¹¹Begėdė ir nerimstanti, negalinti išsėdėti savo namuose;

¹²Jen sxi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud cxiu angulo sxi embuskas.

¹²tai gatvėje, tai aikštėje, tai ant kampo ji tykojo aukos.

¹³Kaj sxi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizagxo, kaj diris al li:

¹³Pasigavusį jį, bučiavo ir akiplėšiškai kalbėjo:

¹⁴Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaux mi plenumis mian solenan promeson.

¹⁴“Aš turiu padėkos auką ir šiandien įvykdžiau savo įžadus.

¹⁵Tial mi eliris al vi renkonte, Por sercxi vian vizagxon, kaj mi vin trovis.

¹⁵Todėl išėjau tavęs pasitikti, ieškojau tavo veido ir štai suradau tave.

¹⁶Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksajxoj el Egiptujo.

¹⁶Aš apklojau savo lovą margais egiptietiškais lininiais užtiesalais,

¹⁷Mi parfumis mian kusxejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.

¹⁷iškvėpinau mira, alaviju ir cinamonu.

¹⁸Venu, ni gxuu suficxe volupton gxis la mateno, Ni plezurigxu per la amo.

¹⁸Eikš, sotinsimės meile iki ryto, mėgausimės glamonėmis;

¹⁹CXar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;

¹⁹nes vyro nėra namuose, jis išvyko į tolimą kelionę.

²⁰La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.

²⁰Jis pasiėmė maišelį pinigų ir grįš pilnaties dieną”.

²¹SXi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata busxo sxi lin entiris.

²¹Daugybe švelnių žodžių ji prisiviliojo jį, meilikaujančia kalba suvedžiojo.

²²Li tuj iras post sxi, Kiel bovo iras al la bucxo Kaj kiel katenita malsagxulo al la puno;

²²Jis seka ją kaip jautis, vedamas pjauti, kaip kvailys, einantis į supančiojimo vietą,

²³GXis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke gxi pereigas sian vivon.

²³kol strėlė pervers jo kepenis; kaip paukštis, kuris lekia į spąstus ir nesupranta, kad praras savo gyvybę.

²⁴Kaj nun, infanoj, auxskultu min, Atentu la vortojn de mia busxo.

²⁴Mano vaikai, klausykite manęs, būkite dėmesingi mano žodžiams.

²⁵Via koro ne flankigxu al sxia vojo, Ne eraru sur sxia irejo;

²⁵Tegul tavo širdis nepalinksta į jos kelius, nenuklysk jos takais.

²⁶CXar multajn sxi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas sxiaj mortigitoj.

²⁶Nes ji parbloškė daug sužeistųjų, daug stipriųjų jinai nužudė.

²⁷SXia domo estas vojoj al SXeol, Kiuj kondukas malsupren al la cxambroj de la morto.

²⁷Jos namai yra kelias į pragarą, vedantis į mirties buveinę.