¹CXu ne vokas la sagxo? Kaj cxu la prudento ne auxdigas sian vocxon?

¹Argi išmintis nešaukia ir supratimas nekelia savo balso?

²GXi staras sur la pinto de altajxoj, Apud la vojo, cxe la vojkrucxigxoj.

²Aukštumose, prie kelių ir prie takų ji stovi.

³Apud la pordegoj, cxe la eniro en la urbon, CXe la eniro tra la pordoj, gxi kantas:

³Prie miesto vartų, prie įėjimo į miestą, prie durų šaukia:

⁴Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia vocxo sin turnas al la homoj:

⁴“Žmonės, į jus aš kreipiuosi, jums šaukiu, žmonių sūnūs.

⁵Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.

⁵Jūs neišmanėliai, mokykitės išminties; jūs kvailiai, įgykite supratingą širdį.

⁶Auxskultu, cxar mi parolos gravajxon, Kaj gxustajxo eliros el mia busxo.

⁶Klausykite, nes aš kalbėsiu apie didingus dalykus, mano lūpos skelbs teisumą.

⁷CXar mia lango parolos veron, Kaj malpiajxon abomenas miaj lipoj.

⁷Mano burna kalbės tiesą, ir nedorybė yra pasibjaurėjimas mano lūpoms.

⁸Justaj estas cxiuj paroloj de mia busxo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.

⁸Visi mano žodžiai yra teisingi, juose nėra klastos ir iškraipymo.

⁹CXiuj ili estas gxustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.

⁹Jie yra aiškūs išmanantiems ir teisingi suprantantiems.

¹⁰Prenu mian instruon, kaj ne argxenton; Kaj la scion sxatu pli, ol plej puran oron.

¹⁰Priimkite mano pamokymą, o ne sidabrą; pažinimą, o ne gryną auksą.

¹¹CXar sagxo estas pli bona ol multekostaj sxtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al gxi.

¹¹Išmintis yra brangesnė už deimantus, su ja nesulyginama visa, ko galima trokšti.

¹²Mi, sagxo, logxas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.

¹²Aš, išmintis, gyvenu su protingumu, atrandu pažinimą bei nuovokumą.

¹³Timo antaux la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran busxon mi malamas.

¹³Viešpaties baimė­nekęsti pikto. Išdidumo, puikybės, piktų kelių ir klastingos burnos aš neapkenčiu.

¹⁴De mi venas konsilo kaj bonarangxo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.

¹⁴Manyje patarimas ir sveikas protas, aš turiu supratimą ir jėgą.

¹⁵Per mi regxas la regxoj, Kaj la estroj donas legxojn de justeco.

¹⁵Manimi karaliai karaliauja ir kunigaikščiai leidžia įstatymus.

¹⁶Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj cxiuj jugxantoj sur la tero.

¹⁶Manimi kunigaikščiai, kilmingieji ir teisėjai valdo kraštą.

¹⁷Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj sercxantoj min trovos.

¹⁷Aš myliu tuos, kurie mane myli. Kas anksti manęs ieško, suras mane.

¹⁸Ricxo kaj gloro estas cxe mi, Dauxra havo kaj justo.

¹⁸Aš turiu turtus ir garbę, išliekančius turtus ir teisumą.

¹⁹Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita argxento.

¹⁹Mano vaisius yra brangesnis už gryną auksą, ir pelno iš manęs daugiau negu iš rinktinio sidabro.

²⁰Laux la vojo de vero mi iras, Laux la vojstreko de la justo;

²⁰Aš vedu teisumo keliu, viduriu teisingumo tako,

²¹Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.

²¹kad mane mylintiems duočiau paveldėti turtus ir pripildyčiau jų sandėlius.

²²La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaux Siaj kreitajxoj, tre antikve.

²²Viešpats turėjo mane savo kelio pradžioje, prieš visus savo darbus.

²³Antaux eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaux la kreo de la tero.

²³Nuo amžių aš įtvirtinta, nuo pradžios, prieš pasaulio sutvėrimą.

²⁴Kiam ankoraux ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraux ne ekzistis fontoj, sxprucigantaj akvon.

²⁴Aš buvau pagimdyta, kai dar netryško vandens šaltiniai, nebuvo gelmių.

²⁵Antaux ol la montoj estis starigitaj, Antaux la altajxoj mi estis kreita;

²⁵Pirma kalnų ir kalvų iškilimo aš buvau pagimdyta,

²⁶Kiam la tero ankoraux ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.

²⁶kai Jis dar nebuvo padaręs žemės, jos laukų ir pirmųjų žemės dulkių.

²⁷Dum Li firmigis la cxielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la suprajxo de la abismo,

²⁷Kai Jis paruošė dangus, aš ten buvau. Kai Jis nubrėžė ribą virš gelmių,

²⁸Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,

²⁸įtvirtino debesis viršuje ir sustiprino gelmių šaltinius,

²⁹Dum Li donis Sian legxon al la maro, Por ke la akvoj ne transpasxu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:

²⁹davė jūrai nurodymą, kad vandenys neperžengtų Jo įsakymo, ir dėjo žemės pamatus,

³⁰Tiam mi estis cxe Li kiel konstruanto; Mi estis la gxojo de cxiuj tagoj, Ludante antaux Li cxiutempe.

³⁰aš buvau šalia Jo kaip įgudęs menininkas, gėrėjausi kas dieną ir džiūgavau Jo akivaizdoje.

³¹Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia gxojo estas inter la homidoj.

³¹Džiaugiausi Jo apgyvendintame pasaulyje ir grožėjausi žmonių vaikais.

³²Kaj nun, infanoj, auxskultu min; Kaj felicxaj estos tiuj, kiuj iras laux miaj vojoj.

³²Dabar, vaikai, klausykite manęs. Palaiminti, kurie eina mano keliais.

³³Auxskultu instruon kaj sagxigxu, Kaj ne forjxetu gxin.

³³Klausykite pamokymų ir būkite išmintingi, neatmeskite jų.

³⁴Felicxa estas la homo, kiu min auxskultas, Kiu maldormas cxiutage cxe miaj pordoj, Kiu staras garde cxe la fostoj de miaj pordegoj.

³⁴Palaimintas žmogus, kuris klauso manęs, kasdien budi prie mano vartų ir laukia prie mano durų.

³⁵CXar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.

³⁵Kas randa mane, randa gyvenimą ir įgis Viešpaties palankumą.

³⁶Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; CXiuj, kiuj min malamas, amas la morton.

³⁶Kas nusideda prieš mane, tas kenkia pats sau. Kas manęs nekenčia, myli mirtį”.