¹La sagxo konstruis sian domon, CXarpentis gxiajn sep kolonojn.

¹Išmintis pasistatė namus, išsikirto septynias kolonas.

²GXi bucxis sian bruton, versxis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.

²Ji papjovė gyvulius, sumaišė vyną ir, padengusi stalą,

³GXi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altajxoj de la urbo:

³pasiuntė tarnaites šaukti miesto aukščiausiose vietose:

⁴Kiu estas naiva, tiu sin turnu cxi tien! Al la senspritulo gxi diris:

⁴“Neišmanėliai, ateikite!” Kam trūksta supratimo, ji sako:

⁵Venu, mangxu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enversxis.

⁵“Ateikite, valgykite mano duonos ir gerkite vyno, kurį sumaišiau.

⁶Forlasu la malsagxajxon, kaj vivu; Kaj iru laux la vojo de la prudento.

⁶Atsisakykite kvailystės ir gyvenkite; eikite supratimo keliu”.

⁷Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas gxustigi malpiulon, tiu estas mokata.

⁷Kas bara niekintoją, susilauks gėdos; sudraudęs nedorėlį, užsitrauksi dėmę.

⁸Ne penu gxustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu gxustigi sagxulon, kaj li vin amos.

⁸Nebark niekintojo, kad jis neimtų tavęs neapkęsti; sudrausk išmintingą, ir jis mylės tave.

⁹Donu al sagxulo, kaj li ankoraux pli sagxigxos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.

⁹Patark išmintingam, ir jis taps dar išmintingesnis; pamokyk teisųjį, ir jo pažinimas išaugs.

¹⁰La komenco de la sagxo estas timo antaux la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.

¹⁰Viešpaties baimė­išminties pradžia, o Šventojo pažinimas­supratimas.

¹¹CXar per mi plimultigxos viaj tagoj, Kaj aldonigxos al vi jaroj da vivo.

¹¹Per mane padaugės tavo dienų, bus pridėta gyvenimo metų.

¹²Se vi sagxigxis, vi sagxigxis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.

¹²Jei esi išmintingas, esi išmintingas pats sau; jei niekintojas, pats ir nukentėsi.

¹³Virino malsagxa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,

¹³Kvaila moteris yra triukšmadarė, neišmananti ir nieko nežino.

¹⁴Sidas cxe la pordo de sia domo, Sur segxo sur altajxo de la urbo,

¹⁴Ji sėdi kėdėje prie savo namų, aukštose miesto vietose,

¹⁵Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian gxustan vojon:

¹⁵ir kviečia visus, kurie eina savo keliais:

¹⁶Kiu estas naiva, tiu sin turnu cxi tien! Kaj al la senspritulo sxi diris:

¹⁶“Neišmanėliai, ateikite!” Kam trūksta supratimo, ji sako:

¹⁷Akvoj sxtelitaj estas dolcxaj, Kaj pano kasxita estas agrabla.

¹⁷“Vogtas vanduo yra saldesnis, o duona, valgoma slaptoje, skanesnė”.

¹⁸Kaj li ne scias, ke tie estas mortintoj Kaj ke sxiaj invititoj estas en la profundoj de SXeol.

¹⁸Jie nežino, kad ten mirusieji, ir jos svečiai pragaro gelmėse.