1Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li auxskultis min.
1Varge šaukiausi Viešpaties, ir Jis mane išklausė.
2Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.
2Nuo meluojančių lūpų, nuo klastingo liežuvio išlaisvink, Viešpatie, mano sielą.
3Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?
3Ką tau duos ir ką padarys, apgaulingas liežuvi?
4Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.
4Aštrias kario strėles, kaitrias medžio žarijas.
5Ve al mi, ke mi gastas en Mesxehx, Ke mi logxas inter la tendoj de Kedar!
5Vargas man klajoti Mešecho krašte, palapinėse Kedaro gyventi.
6Tro longe logxis mia animo Inter malamantoj de paco.
6Per ilgai gyvenau su tais, kurie nekenčia taikos.
7Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.
7Aš esu už taiką, bet jie geidžia karo, kai aš kalbu.