1Kanto de suprenirado. De David. Mi ekgxojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.
1Džiaugiausi, kai jie man pasakė: “Eikime į Viešpaties namus!”
2Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,
2Mūsų kojos stovės tavo, Jeruzale, vartuose!
3Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu cxio kunigxis.
3Jeruzale, tvirtai pastatytas mieste!
4Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laux la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.
4Į jį traukia Viešpaties giminės pagal Izraelio įstatymą dėkoti Viešpačiui,
5CXar tie staris tronoj de jugxo, Tronoj de la domo de David.
5nes teisėjų sostai ir Dovydo namų sostas čia stovi.
6Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.
6Melskite taikos Jeruzalei; kurie tave myli, turės sėkmę.
7Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.
7Tebūna taika visam miestui, gerovė jo rūmuose.
8Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.
8Savo brolių ir draugų labui sakau: “Tebūna tavyje taika!”
9Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.
9Meldžiu tau gerovės dėl Viešpaties, mūsų Dievo, namų!