¹Al la hxorestro. De la Korahxidoj. Psalmo. Auxskultu cxi tion, cxiuj popoloj; Atentu, cxiuj logxantoj de la mondo,

¹Išgirskite visos tautos! Klausykitės visi pasaulio gyventojai:

²Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Ricxulo kaj malricxulo kune.

²prastuoliai ir kilmingieji, turtuoliai ir vargšai!

³Mia busxo diros sagxajxon, Kaj la penso de mia koro prudentajxon.

³Savo burna skelbsiu išmintį; mano širdies apmąstymai­išmanymas.

⁴Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

⁴Aš klausysiuos patarlių, skambant arfai įminsiu mįslę.

⁵Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min cxirkauxas la malboneco de miaj persekutantoj,

⁵Ko gi man nelaimės dienomis bijoti, kai priešai klastingi apninka,

⁶Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda ricxeco?

⁶kurie savo turtais pasitiki ir giriasi gausiais savo lobiais?

⁷Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elacxeton por li

⁷Nė vienas žmogus negalės išpirkti savo brolio nė Dievui duoti išpirką už jį.

⁸(Multekosta estus la elacxeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

⁸Didelė kaina už sielos išpirkimą­tiek niekad neturėsi,

⁹Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

⁹kad galėtum amžinai gyventi ir nematytum sugedimo.

¹⁰Oni ja vidas, ke sagxuloj mortas, Kaj ankaux malsagxulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

¹⁰Matysi, kaip išminčiai miršta, kvailiai ir paikieji žūna, palikdami turtus kitiems.

¹¹Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por cxiam, Kaj iliaj logxejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laux siaj nomoj.

¹¹Jie nori, kad jų namai pasiliktų per amžius, jų buveinės kartų kartoms, savo vardais jie pavadina žemes.

¹²Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaligxas al bruto bucxota.

¹²Net ir garbingas žmogus neišlieka: jis panašus į galviją, kuris pražūna.

¹³Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

¹³Toks yra kvailai pasitikinčiųjų likimas ir galas jų pasekėjų, kurie pritaria jiems.

¹⁴Kiel sxafoj ili estos metataj en SXeolon; La morto ilin pasxtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en SXeol, perdinte logxejon.

¹⁴Mirtis juos ganys kaip avis. Josios buveinei jie skirti ir į ją nužengs. Jų kūnas sunyks, pavidalas sudūlės; mirusiųjų buveinė bus jų namai.

¹⁵Sed Dio liberigos mian animon el la mano de SXeol, CXar Li prenos min. Sela.

¹⁵Tačiau Dievas iš kapo išpirks mano sielą, Jis priims mane.

¹⁶Ne timu, kiam homo ricxigxas, Kiam grandigxas la gloro de lia domo.

¹⁶Nesijaudink, jei kas praturtėja ir jo namų garbė padidėja.

¹⁷CXar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

¹⁷Juk mirdamas jis to nepasiims, garbė nepalydės jo.

¹⁸CXar kvankam li gxuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin lauxdas por tio, ke vi faras al vi bone,

¹⁸Nors gyvendamas jis tarsis esąs laimingas, kiti jį dėl sėkmės girs,

¹⁹Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

¹⁹tačiau jis nužengs pas savo tėvų kartą ir šviesos neregės per amžius.

²⁰Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto bucxota.

²⁰Žmogus, kuris yra gerbiamas, bet neturi supratimo, yra panašus į galviją, kuris pražus.