1Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li auxskultis min.
1¶ He waiata; he pikitanga. I tangi, ahau ki a Ihowa i toku matenga; a i whakahoki kupu mai ia ki ahau.
2Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.
2E Ihowa, whakaorangia toku wairua i te ngutu teka, i te arero hianga.
3Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?
3Ko te aha e hoatu ki a koe? ko te aha hoki e tapiritia atu mau, e te arero hianga?
4Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.
4Ko nga pere koi a te hunga nunui, me nga waro hunipa.
5Ve al mi, ke mi gastas en Mesxehx, Ke mi logxas inter la tendoj de Kedar!
5¶ Aue, toku mate, to te manene i Meheke, toku hoki e noho nei i nga teneti o Kerara!
6Tro longe logxis mia animo Inter malamantoj de paco.
6Kua roa te nohoanga tahitanga o toku wairua ki te tangata e kino ana ki te ata noho.
7Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.
7Mo te ata noho ahau, engari ka korero ahau, ka anga ratou ka whawhai.