¹Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li auxskultis min.

¹En sang ved festreisene. Til Herren ropte jeg i min nød, og han svarte mig.

²Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

²Herre, fri min sjel fra en løgnaktig lebe, fra en falsk tunge!

³Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

³Hvad vil han gi dig, og hvad mere vil han gi dig, du falske tunge?

⁴Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

⁴Voldsmannens skarpe piler og glør av gyvelbusken*. / {* d.e. fordervende og smertefulle straffer.}

⁵Ve al mi, ke mi gastas en Mesxehx, Ke mi logxas inter la tendoj de Kedar!

⁵Ve mig, at jeg lever som fremmed iblandt Mesek, at jeg bor ved Kedars telt*! / {* d.e. iblandt mennesker som ligner de stridslystne og rovgjerrige folkeslag Mesek og Kedar.}

⁶Tro longe logxis mia animo Inter malamantoj de paco.

⁶Lenge nok har min sjel bodd hos dem som hater fred.

⁷Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

⁷Jeg er bare fred, men når jeg taler, er de ferdige til krig.