1Kanto de suprenirado. De David. Mi ekgxojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.
1En sang ved festreisene; av David. Jeg gleder mig ved dem som sier til mig: Vi vil gå til Herrens hus.
2Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,
2Våre føtter står i dine porter, Jerusalem!
3Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu cxio kunigxis.
3Jerusalem, du velbyggede, lik en by som er tett sammenføiet,
4Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laux la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.
4hvor stammene drar op, Herrens stammer, efter en lov for Israel, for å prise Herrens navn!
5CXar tie staris tronoj de jugxo, Tronoj de la domo de David.
5For der er stoler satt til dom, stoler for Davids hus.
6Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.
6Bed om fred for Jerusalem! La det gå dem vel som elsker dig!
7Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.
7Der være fred innen din voll, ro i dine saler!
8Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.
8For mine brødres og mine venners skyld vil jeg si: Fred være i dig!
9Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.
9For Herrens, vår Guds huses skyld vil jeg søke ditt beste.