1Kanto de suprenirado. Al Vi mi levas miajn okulojn, Ho Vi, kiu sidas en la cxielo!
1En sang ved festreisene. Til dig løfter jeg mine øine, du som troner i himmelen!
2Jen kiel la okuloj de sklavoj estas direktitaj al la mano de iliaj sinjoroj, Kiel la okuloj de sklavino al la mano de sxia sinjorino, Tiel niaj okuloj estas direktitaj al la Eternulo, nia Dio, GXis Li korfavoros nin.
2Se, likesom tjeneres øine følger deres herrers hånd, likesom en tjenestepikes øine følger hennes frues hånd, således følger våre øine Herren vår Gud, inntil han blir oss nådig.
3Korfavoru nin, ho Eternulo, korfavoru nin; CXar ni suferis suficxe da malestimo.
3Vær oss nådig, Herre, vær oss nådig! For vi er rikelig mettet med forakt;
4Tute plenigxis nia animo De la insultado de arogantuloj, De la malhonorado de fieruloj.
4rikelig mettet er vår sjel blitt med spott fra de trygge, med forakt fra de overmodige.