¹Al la hxorestro. De la Korahxidoj. Psalmo. Auxskultu cxi tion, cxiuj popoloj; Atentu, cxiuj logxantoj de la mondo,

¹Til sangmesteren; av Korahs barn; en salme.

²Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Ricxulo kaj malricxulo kune.

²Hør dette, alle folk, vend øret til, alle I som bor i verden,

³Mia busxo diros sagxajxon, Kaj la penso de mia koro prudentajxon.

³både lave og høie, rike og fattige, alle tilsammen!

⁴Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

⁴Min munn skal tale visdom, og mitt hjertes tanke er forstand.

⁵Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min cxirkauxas la malboneco de miaj persekutantoj,

⁵Jeg vil bøie mitt øre til tankesprog, jeg vil fremføre min gåtefulle tale til citaren.

⁶Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda ricxeco?

⁶Hvorfor skal jeg frykte i de onde dager, når mine forfølgeres ondskap omgir mig,

⁷Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elacxeton por li

⁷de som setter sin lit til sitt gods og roser sig av sin store rikdom?

⁸(Multekosta estus la elacxeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

⁸En mann kan ikke utløse en bror, han kan ikke gi Gud løsepenger for ham

⁹Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

⁹- for deres livs utløsning er for dyr, og han må avstå derfra til evig tid -

¹⁰Oni ja vidas, ke sagxuloj mortas, Kaj ankaux malsagxulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

¹⁰så han skulde bli ved å leve evindelig og ikke se graven.

¹¹Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por cxiam, Kaj iliaj logxejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laux siaj nomoj.

¹¹Nei, han vil få se den. De vise dør, dåren og den uforstandige omkommer tilsammen og overlater sitt gods til andre.

¹²Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaligxas al bruto bucxota.

¹²Deres hjertes eneste tanke er at deres hus skal stå til evig tid, deres boliger fra slekt til slekt; de kaller sine jorder op efter sine navn.

¹³Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

¹³Og dog blir et menneske i herlighet ikke stående; han er lik dyrene, som går til grunne.

¹⁴Kiel sxafoj ili estos metataj en SXeolon; La morto ilin pasxtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en SXeol, perdinte logxejon.

¹⁴Således går det dem som er fulle av selvtillit, og dem som følger dem efter og har behag i deres tale. Sela.

¹⁵Sed Dio liberigos mian animon el la mano de SXeol, CXar Li prenos min. Sela.

¹⁵Som en fårehjord føres de ned i dødsriket, døden vokter dem, og de opriktige hersker over dem, når morgenen bryter frem, og deres skikkelse blir ødelagt av dødsriket, så de ikke har nogen bolig mere.

¹⁶Ne timu, kiam homo ricxigxas, Kiam grandigxas la gloro de lia domo.

¹⁶Men Gud skal forløse min sjel av dødsrikets vold, for han skal ta mig til sig. Sela.

¹⁷CXar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

¹⁷Frykt ikke når en mann blir rik, når hans huses herlighet blir stor!

¹⁸CXar kvankam li gxuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin lauxdas por tio, ke vi faras al vi bone,

¹⁸For han skal intet ta med sig når han dør; hans herlighet skal ikke fare ned efter ham.

¹⁹Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

¹⁹Om han enn velsigner sin sjel i sitt liv, og de priser dig fordi du gjør dig til gode,

²⁰Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto bucxota.

²⁰så skal du dog komme til dine fedres slekt; de ser ikke lyset evindelig.

²¹Et menneske i herlighet, som ikke har forstand, er lik dyrene, som går til grunne.