¹Psalmo de Asaf. Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.

¹En salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot de rene av hjertet.

²Sed mi-apenaux ne falsxanceligxis miaj piedoj, Preskaux elglitis miaj pasxoj.

²Men jeg - nær hadde mine føtter snublet, på lite nær var mine trin glidd ut.

³CXar mi cxagrenigxis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.

³For jeg harmedes over de overmodige da jeg så at det gikk de ugudelige vel.

⁴CXar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.

⁴For de er fri for lidelser inntil sin død, og deres styrke er vel ved makt.

⁵Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.

⁵De kjenner ikke til nød som andre folk, og de blir ikke plaget som andre mennesker.

⁶Tial ilian kolon cxirkauxvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.

⁶Derfor er overmot deres halssmykke, vold omhyller dem som et klædebon.

⁷Pro graso elmetigxis iliaj okuloj, Superbordigxis en ilia koro la intencoj.

⁷Deres øine står ut av fedme, hjertets tanker bryter frem.

⁸Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.

⁸De håner og taler i ondskap om undertrykkelse; fra det høie taler de.

⁹Kontraux la cxielon ili levas sian busxon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.

⁹De løfter sin munn op til himmelen, og deres tunge farer frem på jorden.

¹⁰Tial tien ankaux iras Lia popolo, Kaj ili akvon cxerpas abunde.

¹⁰Derfor får de sitt folk til å vende sig om til dem, og vann i overflod suger de i sig*. / {* d.e. de nyter stor lykke.}

¹¹Kaj ili diras:Kiel Dio scias? Kaj cxu la Plejaltulo komprenas?

¹¹Og de sier: Hvorledes skulde Gud vite noget? Er det vel kunnskap hos den Høieste?

¹²Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas felicxuloj de la mondo kaj atingis ricxecon!

¹²Se, dette er de ugudelige, og evig trygge vokser de i velmakt.

¹³Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,

¹³Ja, forgjeves har jeg renset mitt hjerte og tvettet mine hender i uskyld;

¹⁴Kaj mi turmentigxas cxiutage Kaj mi suferas punon cxiumatene!

¹⁴jeg blev dog plaget hele dagen, og hver morgen kom til mig med tukt.

¹⁵Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi farigxus perfida al la generacio de Viaj filoj.

¹⁵Dersom jeg hadde sagt: Jeg vil tale således*, se, da hadde jeg vært troløs mot dine barns slekt. / {* SLM 73, 13. 14.}

¹⁶Mi meditis, por kompreni cxi tion; Sed gxi estis malfacila en miaj okuloj,

¹⁶Og jeg tenkte efter for å forstå dette*; det var en plage i mine øine / {* SLM 73, 3-14.}

¹⁷GXis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.

¹⁷- inntil jeg gikk inn i Guds helligdommer og gav akt på deres endelikt.

¹⁸Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi jxetas ilin en pereon.

¹⁸Ja, på glatte steder setter du dem; du lot dem falle, så de gikk til grunne.

¹⁹Kiel momente ili ruinigxis! Pereis, malaperis de subita teruro!

¹⁹Hvor de blev ødelagt i et øieblikk! De gikk under og tok ende med forferdelse.

²⁰Simile al songxo post la vekigxo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.

²⁰Likesom en akter for intet en drøm når en har våknet op, således akter du, Herre, deres skyggebillede for intet når du våkner op.

²¹Kiam bolis mia koro Kaj turmentigxis mia internajxo,

²¹Når mitt hjerte var bittert, og det stakk mig i mine nyrer,

²²Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaux Vi.

²²da var jeg ufornuftig og forstod intet; som et dyr var jeg imot dig.

²³Sed mi cxiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.

²³Men jeg blir alltid hos dig, du har grepet min høire hånd.

²⁴Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.

²⁴Du leder mig ved ditt råd, og derefter optar du mig i herlighet.

²⁵Kiu estas por mi en la cxielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.

²⁵Hvem har jeg ellers i himmelen? Og når jeg har dig, har jeg ikke lyst til noget på jorden.

²⁶Konsumigxas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikajxo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.

²⁶Vansmekter enn mitt kjød og mitt hjerte, så er dog Gud mitt hjertes klippe og min del evindelig.

²⁷Jen tiuj, kiuj malproksimigxas de Vi, pereas; Vi ekstermas cxiun, kiu perfidigxis al Vi.

²⁷For se, de som holder sig borte fra dig, går til grunne; du utrydder hver den som faller fra dig i hor*. / {* d.e. i utroskap bryter pakten med dig.}

²⁸Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti cxiujn Viajn farojn.

²⁸Men for mig er det godt å holde mig nær til Gud; jeg setter min lit til Herren, Israels Gud, for å fortelle alle dine gjerninger.