¹Ijob respondis kaj diris:

¹Então Jó respondeu:

²GXis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

²Até quando afligireis a minha alma, e me atormentareis com palavras?

³Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

³Já dez vezes me haveis humilhado; não vos envergonhais de me maltratardes?

⁴Se mi efektive eraris, Mia eraro restos cxe mi.

⁴Embora haja eu, na verdade, errado, comigo fica o meu erro.

⁵Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riprocxas al mi hontindajxon,

⁵Se deveras vos quereis engrandecer contra mim, e me incriminar pelo meu opróbrio,

⁶Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustajxon, Kaj cxirkauxis min per Sia reto.

⁶sabei então que Deus é o que transtornou a minha causa, e com a sua rede me cercou.

⁷Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas jugxon.

⁷Eis que clamo: Violência! mas não sou ouvido; grito: Socorro! mas não há justiça.

⁸Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

⁸com muros fechou ele o meu caminho, de modo que não posso passar; e pôs trevas nas minhas veredas.

⁹Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

⁹Da minha honra me despojou, e tirou-me da cabeça a coroa.

¹⁰Li disbatis min cxirkauxe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elsxiris kiel arbon.

¹⁰Quebrou-me de todos os lados, e eu me vou; arrancou a minha esperança, como a, uma árvore.

¹¹Ekflamis kontraux mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

¹¹Acende contra mim a sua ira, e me considera como um de seus adversários.

¹²Kune venis Liaj tacxmentoj, kaj ebenigis kontraux mi sian vojon Kaj starigxis siegxe cxirkaux mia tendo.

¹²Juntas as suas tropas avançam, levantam contra mim o seu caminho, e se acampam ao redor da minha tenda.

¹³Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdigxis de mi.

¹³Ele pôs longe de mim os meus irmãos, e os que me conhecem tornaram-se estranhos para mim.

¹⁴Miaj parencoj fortirigxis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

¹⁴Os meus parentes se afastam, e os meus conhecidos se esquecem de, mim.

¹⁵La logxantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi farigxis aligentulo.

¹⁵Os meus domésticos e as minhas servas me têm por estranho; vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.

¹⁶Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia busxo mi devas petegi lin.

¹⁶Chamo ao meu criado, e ele não me responde; tenho que suplicar-lhe com a minha boca.

¹⁷Mia spiro farigxis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

¹⁷O meu hÁlito é intolerável � minha mulher; sou repugnante aos filhos de minhã mae.

¹⁸Ecx la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi levigxas, ili parolas kontraux mi.

¹⁸Até os pequeninos me desprezam; quando me levanto, falam contra mim.

¹⁹Abomenas min cxiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraux mi.

¹⁹Todos os meus amigos íntimos me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.

²⁰Kun mia hauxto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun hauxto sur miaj dentoj.

²⁰Os meus ossos se apegam � minha pele e � minha carne, e só escapei com a pele dos meus dentes.

²¹Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; CXar la mano de Dio frapis min.

²¹Compadecei-vos de mim, amigos meus; compadecei-vos de mim; pois a mão de Deus me tocou.

²²Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satigxi de mia karno?

²²Por que me perseguis assim como Deus, e da minha carne não vos fartais?

²³Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

²³Oxalá que as minhas palavras fossem escritas! Oxalá que fossem gravadas num livro!

²⁴Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

²⁴Que, com pena de ferro, e com chumbo, fossem para sempre esculpidas na rocha!

²⁵Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li levigxos super la polvo.

²⁵Pois eu sei que o meu Redentor vive, e que por fim se levantará sobre a terra.

²⁶Kaj post kiam mia hauxto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

²⁶E depois de consumida esta minha pele, então fora da minha carne verei a Deus;

²⁷Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

²⁷vê-lo-ei ao meu lado, e os meus olhos o contemplarão, e não mais como adversário. O meu coração desfalece dentro de mim!

²⁸Se vi diros:Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraux li la radikon de la afero,

²⁸Se disserdes: Como o havemos de perseguir! e que a causa deste mal se acha em mim,

²⁹Tiam timu glavon; CXar furioza estas la glavo kontraux malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas jugxo.

²⁹temei vós a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que há um juízo.