¹Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

¹E prosseguindo Jó no seu discurso, disse:

²Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antauxaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

²Ah! quem me dera ser como eu fui nos meses do passado, como nos dias em que Deus me guardava;

³Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

³quando a sua lâmpada luzia sobre o minha cabeça, e eu com a sua luz caminhava através das trevas;

⁴Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la sxirmado de Dio estis super mia tendo;

⁴como era nos dias do meu vigor, quando o íntimo favor de Deus estava sobre a minha tenda;

⁵Kiam la Plejpotenculo estis ankoraux kun mi, Kaj cxirkaux mi estis miaj infanoj;

⁵quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, e os meus filhos em redor de mim;

⁶Kiam miaj pasxoj lavigxadis en butero, Kaj la roko versxadis al mi fluojn da oleo!

⁶quando os meus passos eram banhados em leite, e a rocha me deitava ribeiros de azeite!

⁷Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj arangxis al mi sidon sur la placo,

⁷Quando eu saía para a porta da cidade, e na praça preparava a minha cadeira,

⁸Vidis min junuloj kaj kasxis sin, Kaj maljunuloj levigxis kaj staris;

⁸os moços me viam e se escondiam, e os idosos se levantavam e se punham em pé;

⁹Eminentuloj cxesis paroli Kaj metis la manon sur sian busxon;

⁹os príncipes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua boca;

¹⁰La vocxo de altranguloj sin kasxis, Kaj ilia lango algluigxis al ilia palato.

¹⁰a voz dos nobres emudecia, e a língua se lhes pegava ao paladar.

¹¹Kiam orelo auxdis, gxi nomis min felicxa; Kiam okulo vidis, gxi gloris min;

¹¹Pois, ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bem-aventurado; e vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;

¹²CXar mi savadis kriantan malricxulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

¹²porque eu livrava o miserável que clamava, e o órfão que não tinha quem o socorresse.

¹³Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis gxojigata de mi.

¹³A bênção do que estava a perecer vinha sobre mim, e eu fazia rejubilar-se o coração da viúva.

¹⁴Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

¹⁴vestia-me da retidão, e ela se vestia de mim; como manto e diadema era a minha justiça.

¹⁵Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

¹⁵Fazia-me olhos para o cego, e pés para o coxo;

¹⁶Mi estis patro por la malricxuloj, Kaj jugxan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

¹⁶dos necessitados era pai, e a causa do que me era desconhecido examinava com diligência.

¹⁷Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elsxiradis la kaptitajxon.

¹⁷E quebrava os caninos do perverso, e arrancava-lhe a presa dentre os dentes.

¹⁸Kaj mi pensis:En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

¹⁸Então dizia eu: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia;

¹⁹Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj brancxoj.

¹⁹as minhas raízes se estendem até as águas, e o orvalho fica a noite toda sobre os meus ramos;

²⁰Mia gloro estas cxiam nova, Kaj mia pafarko cxiam refortigxas en mia mano.

²⁰a minha honra se renova em mim, e o meu arco se revigora na minhã mão.

²¹Oni auxskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

²¹A mim me ouviam e esperavam, e em silêncio atendiam ao meu conselho.

²²Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

²²Depois de eu falar, nada replicavam, e minha palavra destilava sobre eles;

²³Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian busxon, kiel por malfrua pluvo.

²³esperavam-me como � chuva; e abriam a sua boca como � chuva tardia.

²⁴Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizagxo ne falis.

²⁴Eu lhes sorria quando não tinham confiança; e não desprezavam a luz do meu rosto;

²⁵Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la cxefa loko; Mi logxis kiel regxo inter tacxmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

²⁵eu lhes escolhia o caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as suas tropas, como aquele que consola os aflitos.