1Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj sxafaroj;
1Mas agora zombam de mim os de menos idade do que eu, cujos pais teria eu desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.
2Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
2Pois de que me serviria a força das suas mãos, homens nos quais já pereceu o vigor?
3Kiuj pro malricxeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
3De míngua e fome emagrecem; andam roendo pelo deserto, lugar de ruínas e desolação.
4Kiuj elsxiras atriplon apud la arbetajxoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
4Apanham malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento são as raízes dos zimbros.
5El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur sxteliston;
5São expulsos do meio dos homens, que gritam atrás deles, como atrás de um ladrão.
6En terfendoj cxe la valoj ili logxas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
6Têm que habitar nos desfiladeiros sombrios, nas cavernas da terra e dos penhascos.
7Inter la arbetajxoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektigxas;
7Bramam entre os arbustos, ajuntam-se debaixo das urtigas.
8Kiel infanoj de sentauxguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
8São filhos de insensatos, filhos de gente sem nome; da terra foram enxotados.
9Kaj nun mi farigxis objekto de ilia mokokanto, Mi farigxis por ili objekto de babilado.
9Mas agora vim a ser a sua canção, e lhes sirvo de provérbio.
10Ili abomenas min, malproksimigxas de mi, Ne timas kracxi sur mian vizagxon.
10Eles me abominam, afastam-se de mim, e no meu rosto não se privam de cuspir.
11Li malligis mian sxnuron kaj turmentas min, Kaj ili forjxetis antaux mi la bridon.
11Porquanto Deus desatou a minha corda e me humilhou, eles sacudiram de si o freio perante o meu rosto.
12Dekstre buboj starigxis, kaj pusxas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraux mi siajn pereigajn vojojn;
12ë direita levanta-se gente vil; empurram os meus pés, e contra mim erigem os seus caminhos de destruição.
13Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
13Estragam a minha vereda, promovem a minha calamidade; não há quem os detenha.
14Ili venas kiel tra largxa brecxo, JXetas sin tumulte.
14Vêm como por uma grande brecha, por entre as ruínas se precipitam.
15Teruroj turnis sin kontraux min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia felicxo.
15Sobrevieram-me pavores; é perseguida a minha honra como pelo vento; e como nuvem passou a minha felicidade.
16Kaj nun elversxigxas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
16E agora dentro de mim se derrama a minha alma; os dias da aflição se apoderaram de mim.
17En la nokto miaj ostoj traborigxas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
17De noite me são traspassados os ossos, e o mal que me corrói não descansa.
18Kun granda malfacileco demetigxas mia vesto; Premas min la rando de mia cxemizo.
18Pela violência do mal está desfigurada a minha veste; como a gola da minha túnica, me aperta.
19Oni komparas min kun koto; Mi similigxis al polvo kaj cindro.
19Ele me lançou na lama, e fiquei semelhante ao pó e � cinza.
20Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
20Clamo a ti, e não me respondes; ponho-me em pé, e não atentas para mim.
21Vi farigxis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
21Tornas-te cruel para comigo; com a força da tua mão me persegues.
22Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
22Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre ele, e dissolves-me na tempestade.
23Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de cxio vivanta.
23Pois eu sei que me levarás � morte, e � casa do ajuntamento destinada a todos os viventes.
24Sed cxu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfelicxo?
24Contudo não estende a mão quem está a cair? ou não clama por socorro na sua calamidade?
25CXu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfelicxan tempon? CXu mia animo ne afliktigxis pri malricxulo?
25Não chorava eu sobre aquele que estava aflito? ou não se angustiava a minha alma pelo necessitado?
26Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
26Todavia aguardando eu o bem, eis que me veio o mal, e esperando eu a luz, veio a escuridão.
27Miaj internajxoj bolas kaj ne cxesas; Atakis min tempo de mizero.
27As minhas entranhas fervem e não descansam; os dias da aflição me surpreenderam.
28Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi levigxas en la komunumo kaj krias.
28Denegrido ando, mas não do sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.
29Mi farigxis frato al la sxakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
29Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.
30Mia hauxto nigrigxis sur mi, Kaj miaj ostoj sekigxis de varmego.
30A minha pele enegrece e se me cai, e os meus ossos estão queimados do calor.
31Mia harpo farigxis plendilo, Kaj mia fluto farigxis vocxo de plorantoj.
31Pelo que se tornou em pranto a minha harpa, e a minha flauta em voz dos que choram.