1Kanto de suprenirado. De David. Mi ekgxojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.
1 Zijiyaŋ dooni no. Dawda wane no. Ay farhã waato kaŋ cine i ne ay se: «Kaa, iri ma koy Rabbi windo do.»
2Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,
2 Ya Urusalima*, iri cey ga kay ni birni meyey ra.
3Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu cxio kunigxis.
3 Urusalima, nin kaŋ i na ni cina, Gallu nooya kaŋ goono ga margu care gaa.
4Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laux la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.
4 Naŋ kaŋ kundey ga kaaru, Kaŋ ga ti Rabbi kundey, farilla no Israyla se, Ngey ma du ka saabu Rabbi maa se.
5CXar tie staris tronoj de jugxo, Tronoj de la domo de David.
5 Zama noodin no i na kargayaŋ sinji ciiti teeyaŋ se, Kaŋ ga ti Dawda dumo kargey.
6Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.
6 Wa te adduwa Urusalima laakal kana se ka ne: «Ni baakoy ma te arzaka.
7Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.
7 Laakal kanay ma goro ni birni cinarey ra, Albarka mo ma goro ni faadey ra.»
8Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.
8 Ay nya-izey d'ay baakoy sabbay se no ay ga ne: «Laakal kanay ma goro ni ra.»
9Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.
9 Rabbi iri Irikoyo windo sabbay se no ay goono ga ni albarka ceeci.