¹Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.

¹‹‹Yeryüzünde insan yaşamı savaşı andırmıyor mu,Günleri gündelikçinin günlerinden farklı mı?

²Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,

²Gölgeyi özleyen köle,Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,

³Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.

³Miras olarak bana boş aylar verildi,Payıma sıkıntılı geceler düştü.

⁴Kiam mi kusxigxas, mi diras:Kiam mi levigxos? Sed la vespero farigxas longa, kaj mi satigxas de maltrankvileco gxis la tagigxo.

⁴Yatarken, ‹Ne zaman kalkacağım› diye düşünüyorum,Ama gece uzadıkça uzuyor,Gün doğana dek dönüp duruyorum.

⁵Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia hauxto krevis kaj putras.

⁵Bedenimi kurt, kabuk kaplamış,Çatlayan derimden irin akıyor.

⁶Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.

⁶‹‹Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı,Umutsuz tükenmekte.

⁷Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;

⁷Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa,Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.

⁸Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.

⁸Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek,Senin gözlerin üzerimde olacak,Ama ben yok olacağım.

⁹Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en SXeolon;

⁹Bir bulutun dağılıp gitmesi gibi,Ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.

¹⁰Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.

¹⁰Bir daha evine dönmez,Bulunduğu yer artık onu tanımaz.

¹¹Tial mi ne detenos mian busxon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolcxeco de mia animo.

¹¹‹‹Bu yüzden sessiz kalmayacak,İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim;Canımın acısıyla yakınacağım.

¹²CXu mi estas maro aux mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?

¹²Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki,Başıma bekçi koydun?

¹³Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kusxejo plifaciligos mian suferadon,

¹³Yatağım beni rahatlatır,Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,

¹⁴Tiam Vi teruras min per songxoj, Timigas min per vizioj;

¹⁴Beni düşlerle korkutuyor,Görümlerle yıldırıyorsun.

¹⁵Kaj mia animo deziras sufokigxon, Miaj ostoj la morton.

¹⁵Öyle ki, boğulmayı,Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.

¹⁶Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, cxar miaj tagoj estas vantajxo.

¹⁶Yaşamımdan tiksiniyor,Sonsuza dek yaşamak istemiyorum;Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.

¹⁷Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,

¹⁷‹‹İnsan ne ki, onu büyütesin,Üzerinde kafa yorasın,

¹⁸Ke Vi rememoras lin cxiumatene, Elprovas lin cxiumomente?

¹⁸Her sabah onu yoklayasın,Her an onu sınayasın?

¹⁹Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera ecx tiom, ke mi povu engluti mian salivon?

¹⁹Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın,Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?

²⁰Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi farigxis sxargxo por mi mem?

²⁰Günah işledimse, ne yaptım sana,Ey insan gözcüsü?Niçin beni kendine hedef seçtin?Sana yük mü oldum?

²¹Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaux kusxos en la tero; Kaj kiam Vi morgaux sercxos min, mi ne ekzistos.

²¹Niçin isyanımı bağışlamaz,Suçumu affetmezsin?Çünkü yakında toprağa gireceğim,Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım.››