1Kaiken tämän olen nähnyt omin silmin, omin korvin kuullut ja ymmärtänyt.
1Sjá, allt þetta hefir auga mitt séð og eyra mitt heyrt og sett það á sig.
2Minä tiedän sen minkä tekin, en häviä teille yhtään.
2Það sem þér vitið, það veit ég líka, ekki stend ég yður að baki.
3Kaikkivaltiaalle minä tahdon puhua, tahdon selvittää asiat Jumalan kanssa.
3En ég vil tala til hins Almáttka og mig langar til að þreyta málsókn við Guð.
4Te, te kaunistelette kaiken valheillanne, pelkkiä puoskareita olette kaikki tyynni!
4Því að sannlega samtvinnið þér lygar og eruð gagnslausir gutlarar allir saman.
5Kunpa jo lopulta vaikenisitte! Silloin voisitte hyvinkin käydä viisaasta.
5Ó að þér vilduð steinþegja, þá mætti meta yður það til mannvits.
6Kuunnelkaa nyt, mitä minulla on sanottavana, kuulkaa vastaväitteet, jotka nousevat huulilleni.
6Heyrið átölur mínar og hlustið á ásakanir vara minna.
7Yritättekö te valheella puolustaa Jumalaa, ajaa vilpillä hänen asiaansa?
7Viljið þér mæla það, sem rangt er, Guði til varnar, og honum til varnar mæla svik?
8Yritättekö te kaunistella hänen tekojaan, toimia hänen asianajajinaan?
8Viljið þér draga taum hans, eða viljið þér taka málstað Guðs?
9Miten sitten käy, kun hän alkaa tutkia teitä? Voitteko pettää häntä niin kuin ihmistä petetään?
9Ætli það fari vel, þegar hann rannsakar yður, eða ætlið þér að leika á hann, eins og leikið er á menn?
10Kovalla kädellä hän teitä ojentaa, jos te olette vääristelleet totuutta.
10Nei, hegna, hegna mun hann yður, ef þér eruð hlutdrægir í leyni.
11Ettekö pelkää, kun hän nousee tuomitsemaan, eikö kauhu silloin täytä mielenne?
11Hátign hans mun skelfa yður, og ógn hans mun falla yfir yður.
12Teidän kehotuksenne ovat pelkkää tuhkaa, murenevaa savea teidän vastauksenne.
12Spakmæli yðar eru ösku-orðskviðir, vígi yðar eru leirvígi.
13Olkaa te vihdoin hiljaa, nyt minä puhun, käyköön minulle sitten miten käyneekin.
13Þegið og látið mig í friði, þá mun ég mæla, og komi yfir mig hvað sem vill.
14Minä panen alttiiksi oman ruumiini, puhun, vaikka henki menisi.
14Ég stofna sjálfum mér í hættu og legg lífið undir.
15Olen valmis, vaikka hän surmaisi minut, mutta ensin tahdon näyttää hänelle, millainen minun vaellukseni on ollut.
15Sjá, hann mun deyða mig _ ég bíð hans, aðeins vil ég verja breytni mína fyrir augliti hans.
16Jo se merkitsisi minulle voittoa, että saisin astua hänen eteensä. Teeskentelijät eivät hänen eteensä pääse.
16Það skal og verða mér til sigurs, því að guðlaus maður kemur ekki fyrir auglit hans.
17Kuulkaa, kuulkaa minun sanani, tarkatkaa, mitä minä puhun!
17Hlýðið því gaumgæfilega á ræðu mína, og vörn mín gangi yður í eyru.
18Minä vien asiani oikeuden eteen, minä tiedän, että olen syytön.
18Sjá, ég hefi undirbúið málið, ég veit, að ég verð dæmdur sýkn.
19Kuka voi syyttää minua? Jos joku voi, minä vaikenen ja kuolen.
19Hver er sá, er deila vilji við mig? þá skyldi ég þegja og gefa upp andann.
20Vain kahta asiaa sinulta pyydän -- jos ne täytät, en enää pakene sinun katsettasi.
20Tvennt mátt þú, Guð, ekki við mig gjöra, þá skal ég ekki fela mig fyrir augliti þínu.
21Ota kätesi pois minun päältäni, ota pois tämä kauhu, jonka ylleni laskit.
21Tak hönd þína burt frá mér, og lát ekki skelfing þína hræða mig.
22Kutsu sitten minua, niin minä vastaan, ja anna sinä minulle vastaus, kun puhun sinulle.
22Kalla því næst, og mun ég svara, eða ég skal tala, og veit þú mér andsvör í móti.
23Kuinka paljon tililläni on rikkomuksia ja syntejä? Sano minulle, mitkä ne ovat!
23Hversu margar eru þá misgjörðir mínar og syndir? Kunngjör mér afbrot mín og synd mína!
24Miksi peität minulta kasvosi, miksi kohtelet minua kuin vihollista?
24Hvers vegna byrgir þú auglit þitt og ætlar, að ég sé óvinur þinn?
25Pelotteletko vielä tuulen ajelemaa lehteäkin, vainoatko kuivaa oljenkortta?
25Ætlar þú að skelfa vindþyrlað laufblað og ofsækja þurrt hálmstrá,
26Sinä määräsit minulle nämä katkerat päivät, panit taakakseni nuoruuteni synnit.
26er þú dæmir mér beiskar kvalir og lætur mig erfa misgjörðir æsku minnar,
27Sinä kiinnität minun jalkoihini kahleet, tarkkailet minne menen, mistä tulen ja merkitset muistiin jokaisen askeleni,
27er þú setur fætur mína í stokk og aðgætir alla vegu mína og markar hring kringum iljar mínar?_ Þessi maður dettur þó sundur eins og maðksmoginn viður, eins og möletið fat.
28vaikka ihminen on vain laho leili, vain koinsyömä vaate.
28_ Þessi maður dettur þó sundur eins og maðksmoginn viður, eins og möletið fat.