1Nyt sanoi Job:
1Þá svaraði Job og sagði:
2-- Hyvinpä olet auttanut voimansa kadottanutta, ojentanut kätesi tukea tarvitsevalle!
2En hvað þú hefir hjálpað hinum þróttlausa, stutt hinn máttvana armlegg!
3Miten oletkaan neuvonut neuvotonta, opettanut hänelle viisautta ja ymmärrystä!
3En hvað þú hefir ráðið hinum óvitra og kunngjört mikla speki!
4Kuka on sinulle antanut nämä sanat, kenen henki sinussa vaikuttaa?
4Fyrir hverjum hefir þú flutt ræðu þína, og hvers andi var það, sem gekk fram úr þér?
5Vainajien henget vapisevat syvyyden vesien alla, syvyyden joukkojen alla,
5Andar hinna framliðnu í undirdjúpunum skelfast ásamt vötnunum og íbúum þeirra.
6sillä Jumalan edessä tuonela on alasti, syvyyden kuilua ei häneltä mikään peitä.
6Naktir liggja undirheimar fyrir Guði og undirdjúpin skýlulaus.
7Tyhjyyden päälle hän on levittänyt taivaan, olemattoman varaan hän on ripustanut maan.
7Hann þenur norðrið út yfir auðninni og lætur jörðina svífa í tómum geimnum,
8Hän käärii veden pilviin, eivätkä pilvet repeä sen painosta.
8hann bindur vatnið saman í skýjum sínum, og þó brestur skýflókinn ekki undir því,
9Hän peittää näkyvistä valtaistuimensa, levittää pilvensä sen eteen.
9hann byrgir fyrir ásjónu hásætis síns með því að breiða ský sitt yfir hana.
10Hän on piirtänyt rajaksi veteen taivaanrannan, sinne, missä valo ja pimeys kohtaavat.
10Marklínu hefir hann dregið hringinn í kring á haffletinum, þar sem mætast ljós og myrkur.
11Taivaan peruspylväät vavahtelevat pelosta, kun hän ärjyy.
11Stoðir himinsins nötra og hræðast ógnun hans.
12Voimallaan hän on taltuttanut meren, taidollaan hän on murskannut itsensä Rahabin.
12Með mætti sínum æsir hann hafið, og með hyggindum sínum sundurmolar hann hafdrekann.
13Henkäyksellään hän pyyhkäisee taivaan kirkkaaksi, hänen kätensä lävistää kiitävän käärmeen.
13Fyrir andgusti hans verður himinninn heiður, hönd hans leggur í gegn hinn flughraða dreka.Sjá, þetta eru aðeins ystu takmörk vega hans, og hversu lágt hvísl er það, sem vér heyrum! En þrumu máttarverka hans _ hver skilur hana?
14Mutta kaikki tämä antaa vain aavistuksen hänen mahdistaan, me kuulemme hänestä vain hiljaisen kuiskauksen. Kuka voisi tajuta hänen koko mahtinsa pauhun?
14Sjá, þetta eru aðeins ystu takmörk vega hans, og hversu lágt hvísl er það, sem vér heyrum! En þrumu máttarverka hans _ hver skilur hana?