¹Louez l'Eternel! Louez l'Eternel, car il est bon, Car sa miséricorde dure à toujours!

¹هَلّلِویاه، سپاس به خداوند! خداوند را سپاس گوئید زیرا که او نیکوست و رحمتش تا به ابد.

²Qui dira les hauts faits de l'Eternel? Qui publiera toute sa louange?

²کیست که بتواند کارهای بزرگ خداوند را بیان کند و ستایش او را آنطوری که شایسته است بشنواند؟

³Heureux ceux qui observent la loi, Qui pratiquent la justice en tout temps!

³خوشا به حال آنانی که انصاف را نگاه دارند و آنکه عدالت را در همۀ وقت به عمل آورد.

⁴Eternel, souviens-toi de moi dans ta bienveillance pour ton peuple! Souviens-toi de moi en lui accordant ton secours,

⁴ای خداوند به رضامندی ای که با قوم برگزیدۀ خود می داری، مرا یاد کن و به نجات خود از من تفقد نما.

⁵Afin que je voie le bonheur de tes élus, Que je me réjouisse de la joie de ton peuple, Et que je me glorifie avec ton héritage!

⁵تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم، در خوشی قوم برگزیدۀ تو حصه بگیرم و با میراث تو فخر نمایم.

⁶Nous avons péché comme nos pères, Nous avons commis l'iniquité, nous avons fait le mal.

⁶ما و پدران ما گناه نموده ایم و خطا کرده، شرارت ورزیده ایم.

⁷Nos pères en Egypte ne furent pas attentifs à tes miracles, Ils ne se rappelèrent pas la multitude de tes grâces, Ils furent rebelles près de la mer, près de la mer Rouge.

⁷پدران ما معجزات تو را در مصر درک نکردند و رحمت های زیاد تو را به یاد نیاوردند، بلکه در جوار آب یعنی ساحل بحیرۀ احمر فتنه انگیختند.

⁸Mais il les sauva à cause de son nom, Pour manifester sa puissance.

⁸با آنهم به خاطر نام خود و برای اینکه قدرت عظیم خود را ظاهر سازد، آن ها را نجات داد.

⁹Il menaça la mer Rouge, et elle se dessécha; Et il les fit marcher à travers les abîmes comme dans un désert.

⁹به فرمان او بحیرۀ احمر خشک گردید و قوم برگزیدۀ خود را از اعماق بحر، گویی از بین صحرا عبور داد.

¹⁰Il les sauva de la main de celui qui les haïssait, Il les délivra de la main de l'ennemi.

¹⁰آن ها را از دست دشمنان نجات داد و از دست بدخواهان رهایی بخشید.

¹¹Les eaux couvrirent leurs adversaires: Il n'en resta pas un seul.

¹¹آب دشمنان ایشان را طوری پوشانید که حتی یکی از آن ها هم باقی نماند.

¹²Et ils crurent à ses paroles, Ils chantèrent ses louanges.

¹²آنگاه به کلام او ایمان آوردند و سرود حمد او را سرائیدند.

¹³Mais ils oublièrent bientôt ses oeuvres, Ils n'attendirent pas l'exécution de ses desseins.

¹³اما اعمال او را به زودی فراموش کردند و مشورت او را انتظار نکشیدند.

¹⁴Ils furent saisis de convoitise dans le désert, Et ils tentèrent Dieu dans la solitude.

¹⁴بلکه در آن بیابان به شهوت پرستی پرداختند و در دشت خدا را آزمایش کردند.

¹⁵Il leur accorda ce qu'ils demandaient; Puis il envoya le dépérissement dans leur corps.

¹⁵پس خواست دل شان را بجا آورد، لیکن جان شان را به مرض مهلکی مبتلا ساخت.

¹⁶Ils se montrèrent, dans le camp, jaloux contre Moïse, Contre Aaron, le saint de l'Eternel.

¹⁶در بیابان به موسی و به هارون، تقدیس شدۀ خداوند، حسد بردند.

¹⁷La terre s'ouvrit et engloutit Dathan, Et elle se referma sur la troupe d'Abiram;

¹⁷آنگاه زمین چاک شد و داتان را در خود فرو برد و همچنین ابیرام و خانوادۀ او را پوشانید.

¹⁸Le feu embrasa leur troupe, La flamme consuma les méchants.

¹⁸بعد آتشی در بین شان افروخته شد و شعلۀ آتش شریران را سوزانید.

¹⁹Ils firent un veau en Horeb, Ils se prosternèrent devant une image de fonte,

¹⁹در حوریب گوساله ای ساختند و آن بت ریخته شده را پرستش کردند.

²⁰Ils échangèrent leur gloire Contre la figure d'un boeuf qui mange l'herbe.

²⁰تمثال یک گاو علف خور را بر خدای پُر جلال خویش ترجیح دادند.

²¹Ils oublièrent Dieu, leur sauveur, Qui avait fait de grandes choses en Egypte,

²¹خدای نجات دهندۀ خود را که کارهای عظیمی را در مصر کرده بود، از یاد بردند.

²²Des miracles dans le pays de Cham, Des prodiges sur la mer Rouge.

²²معجزات او را در سرزمین حام و کارهای هولناک او را در بحیرۀ احمر، همه را فراموش کردند.

²³Et il parla de les exterminer; Mais Moïse, son élu, se tint à la brèche devant lui, Pour détourner sa fureur et l'empêcher de les détruire.

²³آنگاه خواست ایشان را هلاک کند، اما برگزیدۀ او موسی به شفاعت آن ها برخاست و غضب خدا را فرو نشاند که آن ها هلاک نسازد.

²⁴Ils méprisèrent le pays des délices; Ils ne crurent pas à la parole de l'Eternel,

²⁴آن ها سرزمین مرغوب را خوار شمردند و به کلام وی اعتماد نکردند.

²⁵Ils murmurèrent dans leurs tentes, Ils n'obéirent point à sa voix.

²⁵در خیمه های خود لب به شکایت گشودند و به آواز خداوند گوش ندادند.

²⁶Et il leva la main pour jurer De les faire tomber dans le désert,

²⁶پس دست خود را بر ضد آن ها برافراشت که ایشان را در آن بیابان از بین ببرد

²⁷De faire tomber leur postérité parmi les nations, Et de les disperser au milieu des pays.

²⁷و اولادۀ شان را در میان امت ها بیندازد و ایشان را در کشورهای بیگانه پراگنده سازد.

²⁸Ils s'attachèrent à Baal-Peor, Et mangèrent des victimes sacrifiées aux morts.

²⁸سپس به بتِ بعل فغور پیوستند و قربانی های تقدیم شده به بتها را خوردند.

²⁹Ils irritèrent l'Eternel par leurs actions, Et une plaie fit irruption parmi eux.

²⁹با این اعمال خود خداوند را به خشم آوردند و به مرض کشنده ای گرفتار گردیدند.

³⁰Phinées se leva pour intervenir, Et la plaie s'arrêta;

³⁰آنگاه فینِحاس برخاست و داوری نمود و مرض کشنده از بین برداشته شد.

³¹Cela lui fut imputé à justice, De génération en génération pour toujours.

³¹این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلاً بعد نسل تا ابدالآباد.

³²Ils irritèrent l'Eternel près des eaux de Meriba; Et Moïse fut puni à cause d'eux,

³²خداوند را نزد آب های مریبه غضبناک ساختند. موسی هم به خاطر آن ها آزار دید

³³Car ils aigrirent son esprit, Et il s'exprima légèrement des lèvres.

³³و چنان روح او را تلخ ساختند که لب به ناسزا گفتن گشود.

³⁴Ils ne détruisirent point les peuples Que l'Eternel leur avait ordonné de détruire.

³⁴ایشان آن قوم های را که خداوند امر فرموده بود از بین نبردند،

³⁵Ils se mêlèrent avec les nations, Et ils apprirent leurs oeuvres.

³⁵بلکه با آن ها رابطۀ دوستی برقرار کردند و اعمال بت پرستان را آموختند.

³⁶Ils servirent leurs idoles, Qui furent pour eux un piège;

³⁶بتهای شانرا پرستیدند و با این کار برای خود دام گذاشتند.

³⁷Ils sacrifièrent leurs fils Et leurs filles aux idoles,

³⁷پسران و دختران خود را برای ارواح پلید قربانی نمودند.

³⁸Ils répandirent le sang innocent, Le sang de leurs fils et de leurs filles, Qu'ils sacrifièrent aux idoles de Canaan, Et le pays fut profané par des meurtres.

³⁸خون بیگناهان یعنی خون پسران و دختران خود را ریختند و آنرا برای بتهای کنعان قربانی کردند. آن سرزمین از خون آلوده گردید.

³⁹Ils se souillèrent par leurs oeuvres, Ils se prostituèrent par leurs actions.

³⁹آن ها به خاطر اعمال خود نجس شدند و بت پرستی آن ها در نظر خداوند حکم زنا را داشت.

⁴⁰La colère de l'Eternel s'enflamma contre son peuple, Et il prit en horreur son héritage.

⁴⁰آنگاه خشم خداوند بر قوم برگزیده اش افروخته شد و او از آن ها بیزار گردید.

⁴¹Il les livra entre les mains des nations; Ceux qui les haïssaient dominèrent sur eux;

⁴¹پس ایشان را به دست امت ها تسلیم نمود تا آنانی که از ایشان نفرت داشتند، بر آن ها حکمرانی کنند.

⁴²Leurs ennemis les opprimèrent, Et ils furent humiliés sous leur puissance.

⁴²دشمنان شان بر آن ها ظلم کردند و آن ها را زیر دست خود خوار و ذلیل ساختند.

⁴³Plusieurs fois il les délivra; Mais ils se montrèrent rebelles dans leurs desseins, Et ils devinrent malheureux par leur iniquité.

⁴³خداوند بارها قوم برگزیدۀ خود را نجات داد، اما آن ها هر بار در برابر او فتنه برانگیختند و به خاطر گناه خویش خوار و ذلیل گردیدند.

⁴⁴Il vit leur détresse, Lorsqu'il entendit leurs supplications.

⁴⁴با وجود این، وقتی که فریاد ایشان را شنید، به درماندگی آن ها توجه کرد.

⁴⁵Il se souvint en leur faveur de son alliance;

⁴⁵به خاطر ایشان، پیمان خود را بیاد آورد و به سبب رحمت بی پایان خود، آن ها را مجازات نکرد

⁴⁶Il eut pitié selon sa grande bonté, Et il excita pour eux la compassion De tous ceux qui les retenaient captifs.

⁴⁶و دل اسیرکنندگان ایشان را به رحم آورد.

⁴⁷Sauve-nous, Eternel, notre Dieu! Et rassemble-nous du milieu des nations, Afin que nous célébrions ton saint nom, Et que nous mettions notre gloire à te louer!

⁴⁷ای خداوند، خدای ما، ما را نجات ده! ما را از میان ممالک بیگانه جمع کن، تا نام مقدس تو را حمد گوئیم و ستایش تو افتخار ما باشد.خداوند، خدای اسرائیل از ازل تا به ابد متبارک باد! و تمام قوم بگویند: «آمین!» هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!

⁴⁸Béni soit l'Eternel, le Dieu d'Israël, d'éternité en éternité! Et que tout le peuple dise: Amen! Louez l'Eternel!

⁴⁸خداوند، خدای اسرائیل از ازل تا به ابد متبارک باد! و تمام قوم بگویند: «آمین!» هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!